Τα τείχη της Αδριανούπολης (6)-Edirne surları (6)-Edirne walls (6)

Η νότια πλευρά των τειχών

Η νότια πλευρά των τειχών είχε μήκος 660 μέτρα. Επειδή λόγω του ποταμού Τούντζα, 

που ήταν ακριβώς δίπλα, ήταν εξασφαλισμένη από κάθε εχθρική επίθεση , δεν είχε τους πύργους της βόρειας πλευράς. Δίπλα στην πύλη Ουγρούν-καπού, που αναφέρθηκε πιο πάνω, βρισκόταν μικρή πόρτα, που από τους Τούρκους ονομαζόταν Γκερμέ-καπού , δηλαδή αφανής πύλη , από τους δικούς μας όμως ονομαζόταν Γκιρμέ-καπού , δηλαδή πύλη εισόδου , διότι από αυτήν μπήκαν οι Τούρκοι στην πόλη. Αλλά εδώ εκτιμώ ότι μάλλον οι Τούρκοι έχουν δίκιο, διότι πράγματι αυτή η μικρή πύλη, ή μάλλον πόρτα, είναι αφανής και σε ελάχιστους γνωστή. Άλλωστε, αν πράγματι από εδώ μπήκαν στην πόλη οι κατακτητές, δεν ήταν δυνατό να μην το ξέρουν οι Τούρκοι χρονογράφοι.

Από εδώ μετά από 325 μέτρα φτάνουμε ακριβώς στη μέση της Ν. πλευράς, όπου υπάρχει σιδερένια πύλη , ασφαλισμένη με στρογγυλούς πύργους από τη μια και από την άλλη πλευρά, που ονομάζεται Μανιάς-καπού. Από πόύ προήλθε αυτό το όνομα 

και τι σημαίνει , κανένας από τους χρονογράφους και λόγιους Έλληνες και Τούρκους 

δεν μπορεί να καυχηθεί ότι γνωρίζει ακριβώς.

Όλες οι ερμηνείες που δόθηκαν μου φαίνονται αυθαίρετες, παρακινδυνευμένες 

και ανάξιες προσοχής , ούτε για απλή αναφορά δεν είναι άξιες.

Μέσα στο τείχος δίπλα στην πύλη υπήρχαν ανάκτορα των Χριστιανών 
ηγεμόνων . 

Σ` αυτά κατοίκησε και ο κατακτητής της Αδριανούπολης 
Σουλτάνος Μουράτ ο Α` το 1364. Λέγεται ότι, όταν είδε από τα παράθυρα των ανακτόρων τον ποταμό Τούντζα , τόσο πολύ του άρεσε , ώστε νόμισε προς στιγμήν ότι βλέπει τον ποταμό Αμπουζεμζέμ που κυλάει στον παράδεισο. Γι` αυτό στην επιστολή που έστειλε στον Οβεΐζ-σαχ , Σουλτάνο του Ιράκ-Αραβή , για να του αναγγείλει την άλωση της Αδριανούπολης , λέει ότι την βρήκε αυτήν όμορφη σαν τον παράδεισο.

 Έξω από το τείχος, απέναντι ακριβώς από την πύλη , ο Σουλτάνος Μουράτ Β` το 1441 , πριν δηλαδή την ανοικοδόμηση του μεγάλου τεμένους Ουτς-Σερεφελί , 
έχτισε το τέμενος Δαρ-Ουλ-Χαδίς , που σώζεται μέχρι σήμερα, 
αφού παρακινήθηκε σ` αυτό από τον Προφήτη Μωάμεθ, που είδε στον ύπνο του.
Σ` αυτό το τέμενος ιδρύθηκε και Ακαδημία , όπου έρχονταν από παντού νέοι Μουσουλμάνοι, για να διδαχτούν Θεολογία από σοφούς Ουλεμάδες. Αυτοί οι νέοι μετά την αποπεράτωση των σπουδών τους διορίζονταν σε σπουδαίες δικαστικές θέσεις. Στον αυλόγυρο του τεμένους υπάρχουν μέχρι σήμερα τάφοι αυτοκρατορικών πριγκίπων , που τους τιμούν ιδιαίτερα οι Οσμανίδες.

Στην αψίδα της πύλης υπήρχε μαρμάρινη πλάκα , που πάνω της ήταν χαραγμένο ένα ψαλίδι. Η πλάκα αυτή μετά τη διάλυση του τάγματος των Γενιτσάρων εξαφανίστηκε, γιατί το ψαλίδι ήταν σύμβολο των Γενιτσάρων.

Η πύλη αντιστοιχούσε στην πύλη Τοπ-καπού της Β. πλευράς . Συγκοινωνούσε μαζί της με ελικοειδή δρόμο. Φαίνεται ότι η πύλη αυτή υπήρχε και πριν από την άλωση.

Από εδώ προχωρώντας συναντούμε δυο τετράγωνους πύργους , που τους αγόρασαν από την κυβέρνηση οι Ιουδαίοι που κατοικούν δίπλα και χρησιμοποίησαν το υλικό τους για να χτίσουν τα σπίτια τους και τα καταστήματά τους , ακόμα και πριν το ρωσοτουρκικό πόλεμο , γιατί η πόλη δε φαινόταν ότι κινδυνεύει από αυτό το μέρος.

Από εδώ προχωρώντας φτάνουμε στη ΝΑ γωνία του τείχους. Και εδώ υπήρχε στρογγυλός πύργος με πελώριες διαστάσεις που ονομαζόταν Ζινδάν, δηλαδή κάτεργο . Πράγματι χρησίμευε ως φυλακή των βαρυποινιτών κακούργων και ληστών.

Από την αρχαιολογική μελέτη του Γ.Ι.Λαμπουσιάδη 
"Περί των τειχών της Αδριανουπόλεως"
Ορεστιάς , 10 Φεβρουαρίου 1923