Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Διάλεξη στο Deveci Han στην Αδριανούπολη-Edirne Deveci Han`da konferans


Διάλεξη με θέμα 
" Οι πολυπολιτισμικές επιδράσεις στη μουσική της Αδριανουπόλεως "
Στο Deveci Han 
(χάνι δίπλα στη Νομαρχία , στην οδό που οδηγεί βόρεια , προς την κοιλάδα του Τούντζα)
τη Μεγάλη Παρασκευή , 3 Μαΐου 2013
ώρα 18.00

Περισσότερα στη σελίδα 

Σύνορα Ελλάδας- Τουρκίας- Pazarkule




Το σαράι της Αδριανούπολης-Edirne sarayı

Αναμνηστικό από την Αδριανούπολη.
Το σαράι δίπλα στον Τούντζα
σε παλιά σπάνια καρτ-ποστάλ του 1910.

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Έθιμα της Κυριακής των Βαίων από την Ίμβρο




Την Κυριακή τω Βαγιώ, όλοι έβγαιναν απ' την εκκλησιά με μια αγκαλιά βάγια. Χαιρετούσαν ο ένας τον άλλο, χτυπώντας ελαφρά την πλάτη με τα πράσινα κλαδιά,

και εύχονταν: " Και του χρόνου και καλό Πάσχα". Μετά τον χαιρετισμό, οι πρώτοι που δέχονταν την χαρά του "Ωσαννά" ήταν οι νεκροί. Όλοι επισκέπτονταν τους τάφους των δικών τους και άφηναν επάνω στο "σταυρό" ή την "ταφόπλακα" ένα κλαδί βάγιας.

Στο σπίτι έκαναν ένα σταυρό με βάγια και τον κάρφωναν στο ανώφλι της πόρτας. Εκεί θα έμενε όλο το χρόνο φυλαχτό από το κακό μάτι και την κακιά ώρα. Ένα κλαδί κρέμαζαν επίσης στην πόρτα του στάβλου, της μάντρας, του κήπου.

Έθιμα Μεγάλης Εβδομάδος στη Θράκη





Τον καιρό της τουρκοκρατίας το Πάσχα για τους Έλληνες ήταν ξεχωριστής σημασίας. Δεν σήμαινε μόνο τα πάθη και την Ανάσταση του Χριστού, αλλά συγχρόνως τα παθήματα, τις θυσίες και τους υπεράνθρωπους αγώνες για την Ανάσταση του Γένους. Γι’ αυτό δημιουργήθηκε ένας διπλός συμβολισμός στα Πασχαλινά έθιμα του λαού μας. Μέσα στην εβδομάδα των παθών τα έθιμα και οι παραδόσεις του Πάσχα, βγαλμένα από τα βάθη του χρόνου και πλουτισμένα με στοιχεία από τις αλησμόνητες πατρίδες, αναβιώνουν στην Θράκη και γενικά στην Ελληνική επαρχία τη στιγμή που στις μεγάλες πόλεις ξεθωριάζουν.

Σάββατο του Λαζάρου
Την ημέρα αυτή οι νοικοκυρές ζυμώνουν το πρωί «Λαζάρηδες» δηλαδή κουλούρια με ανθρώπινη μορφή που συμβολίζει την ψυχή του Λάζαρου. Επίσης σε πολλά χωριά της Θράκης γυρίζουν κορίτσια με κόκκινα φορέματα οι «Λαζαρίνες» κρατώντας κούκλα ή κόπανο ή ρόκα τυλιγμένη με πολύχρωμα κουρέλια ή πανέρι στολισμένο με λουλούδια χτυπούν τις πόρτες των σπιτιών τραγουδώντας: «Βάγια Βάγια του βαγιού τρώνε ψάρια και κολιό και την άλλη Κυριακή τρων' το κόκκινο αβγό».

Κυριακή των Βαΐων
Των Βαίων το πρωί πηγαίνουν όλοι στην εκκλησία για να πάρουν τα βάγια τα οποία τα δίνει ο παπάς που είναι φύλλα από δάφνη και τα διατηρούν οι πιστοί στο εικονοστάσι για το ξεμάτιασμα, καθιέρωσε η εκκλησία μας σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα. Στη Θράκη όπως και σε άλλα μέρη της πατρίδας μας συνηθίζονται τα «βαγιοχτυπήματα». Οι γυναίκες χτυπούν με βάγια τις έγκυες για να λευτερωθούν πιο εύκολα . Ο λαός αποδίδει γονιμοποιό δύναμη στα βάγια. Επίσης σε άλλα χωριά της Θράκης τα κορίτσια έκαναν στεφάνια από βάγια, που τους έδινε ο παπάς στην εκκλησία, και τα έριχνα στο ρέμα. Όποιας το στεφάνι έφτανε πρώτο στη ρεματιά φίλευε τις υπόλοιπες στο σπίτι της και διασκέδαζαν με χορό και τραγούδια.

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Την Μεγάλη Εβδομάδα σε πολλές περιοχές της Θράκης κάνουν τριήμερο, δηλαδή νηστεύουν τις τρεις πρώτες ημέρες. Το έθιμο αυτό τηρούν συνήθως τα κορίτσια, γιατί πιστεύουν ότι «νηστικής καρδιάς πιάνει η ευχή» και ελπίζουν να βρουν γαμπρό. Την τελευταία μάλιστα βραδιά για να ονειρευτούν ποιόν θα πάρουν βάζουν κάτω από το μαξιλάρι τους «αλμυροκούλουρα». Οι μόνες δουλειές που επιτρέπονται την Μ. Εβδομάδα είναι το καθάρισμα του σπιτιού, το μαγείρεμα, το βράσιμο των αβγών και το ζύμωμα.

Μεγάλη Τετάρτη
Την Μ. Τετάρτη γίνεται το ευχέλαιο στην εκκλησία και σε πολλά σπίτια. Ο παπάς ευλογεί τα αβγά και το αλεύρι. Επίσης παρασκευάζεται και το προζύμι για τα κουλούρια, οι νοικοκυρές ακόμη ζυμώνουν πρόσφορα και τα πηγαίνουν στην εκκλησία. Από αυτά ρίχνει ο παπάς μικρά τεμάχια στη Θεία Κοινωνία της Μεγάλης Πέμπτης που τα λένε «μαργαριτάρια».

Μεγάλη Πέμπτη
Τη Μ. Πέμπτη οι νοικοκυρές βάφουν τα αβγά με κόκκινη μπογιά, τα παλιά χρόνια στην Ανατολική Θράκη η βαφή των αβγών γίνονταν με μπογιά που παράγονταν από διάφορα χόρτα.
Μετά την βαφή των αβγών κρεμούν από το παράθυρο ένα κόκκινο πανί με την επωνυμία «κοκκινοπεφτιάτικο» και όσο το κόκκινο πανί είναι κρεμασμένο στο μπαλκόνι ή στο παράθυρο δεν πλένουν ούτε απλώνουν ρούχα γιατί το θεωρούν κακό σημάδι. Επίσης κρατούν τη μπογιά σαράντα ημέρες, επειδή πιστεύουν ότι είναι «του Χρηστού το αίμα» και την βαφή δεν την χύνουν αλλά την παραχώνουν.
Αν υπάρχει αβγό από μαύρη κότα το βάφουν πρώτο και το βάζουν στο εικονοστάσι. Όποτε πιάνει μπόρα το χρησιμοποιούν μαζί με την πυροστιά, όπου τα βάζουν ανάποδα στην αυλή για να διώξουν το χαλάζι.
Για το κόκκινο χρώμα των αβγών, η λαϊκή παράδοση έχει να παρουσιάσει ενδιαφέροντες μύθους. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν διαδόθηκε ότι ο Χριστός αναστήθηκε, πολλοί δεν το πίστεψαν, μια γυναίκα που κρατούσε αβγά σε ένα καλάθι, αμφισβήτησε ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο λέγοντας: «Θα ήταν σαν να μου λετε ότι τα άσπρα αβγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα». Τότε, ως εκ θαύματος, τα αβγά της νοικοκυράς άλλαξαν χρώμα.
Επίσης τη Μ. Πέμπτη ζυμώνουν τα τσουρέκια σε κουλούρες και ένα σε σχήμα σταυρού με τέσσερα κόκκινα αβγά στις άκρες και ένα άσπρο στη μέση το οποίο τρώνε την Λαμπρή και τα τσόφλια των αβγών τα παραχώνουν στα αμπέλια για να τα προφυλάξουν από το χαλάζι.
Παλαιότερα. όταν η πίστη διατηρούσε ακόμη κάποια στοιχεία δεισιδαιμονίας, μία κουλούρα φυλάσσονταν στο εικονοστάσι για να καταναλωθεί την Πρωτομαγιά για να προστατεύονται τα μέλη της οικογένειας από τα μάγια.

Μεγάλη Παρασκευή
Κορυφώνεται τη Μεγάλη Παρασκευή το θείο δράμα, η ορθοδοξία με κατάνυξη και ευλάβεια, βιώνει τα πάθη του Θεανθρώπου. Οι πιστοί συρρέουν στις εκκλησίες και παρακολουθούν την τελετή της αποκαθήλωσης.
Το βράδυ ψάλλουν το «Ώ γλυκύ μου έαρ» καθώς το πένθος κορυφώνεται. Κρατώντας αναμμένα κεριά, ακολουθούν τις περιφορές των Επιταφίων, που είναι στολισμένοι με πολύχρωμα λουλούδια.
Καθώς το πένθος κορυφώνεται τη Μεγάλη Παρασκευή ένα αρχαίο πένθιμο έθιμο αναβιώνει. Την ώρα που περνά Επιτάφιος οι νοικοκυρές βγάζουν στην εξώπορτα ένα πιάτο με φυτρωμένους σπόρους και το ξαναπαίρνουν στο σπίτι τα ξημερώματα.
Με την επιστροφή της πομπής του Επιταφίου μπροστά στην είσοδο του ναού γίνεται η αναπαράσταση της σκηνής των «κεκλεισμένων θυρών». Ο ιερέας παριστάνει τον Χριστό ενώπιον των πυλών της Κόλασης και ψέλνει τους στίχους του Δαυίδ «Αρατε πύλας, οι άρχοντες υμών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο Βασιλεύς της δόξας». Ο ψάλτης από μέσα παριστάνει το διάβολο προσπαθεί να εμποδίσει την είσοδο. Τελικά ο ιερέας σπρώχνει ορμητικά την πόρτα του ναού και μπαίνει μέσα ως λυτρωτής των αμαρτωλών.

Μεγάλο Σάββατο
Το Μεγάλο Σάββατο οι πιστοί αρχίζουν την προετοιμασία για το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης. Το βράδυ της ίδιας ημέρας ο ιερέας βροντοφωνάζει το «Χριστός Ανέστη» μέσα σε θορυβώδεις εκδηλώσεις (από εδώ και η παροιμιακή φράση «Έγινε ανάστα ο Θεός». Οι λαογράφοι συσχετίζουν το στοιχείο των θορύβων με την διαδεδομένη δοξασία ότι τα βλαβερά και εχθρικά πνεύματα διώχνονταν με εκφοβιστικούς κρότους).
Ένα από τα βασικότερα τελετουργικά στοιχεία της Ανάστασης είναι το αναστάσιμο φως, με κορυφαία στιγμή την πρόσκληση του ιερέα «Δεύτε λάβετε φως». Παίρνουν τότε οι πιστοί το αναστάσιμο φως και το μεταφέρουν στα σπίτια τους. Μπαίνοντας στο σπίτι «σταυρώνουν» πρώτα το ανώφλι της εξώπορτας και μετά ανανεώνουν το φως της καντήλας.

Κυριακή του Πάσχα

Η σφαγή του οβελία ακολουθεί συγκεκριμένο τελετουργικό, και συμβολίζει τη θυσία του Χριστού. Σε πολλές περιοχές ρίχνουν ομοίωμα του Ιούδα στη φωτιά το οποίο αποτελεί ένδειξη αγανάκτησης των πιστών για την πράξη προδοσίας του Ιούδα. Τέλος μετά την «Δεύτερη Ανάσταση» ακολουθεί λιτανεία των εικόνων και αρχίζει η παραδοσιακή οβελία με χορούς και τραγούδια.

Πηγή: http://www.topeiros.gr/toperos/pasxa/ 

Σπίτια της Αδριανούπολης του Ριφάτ Οσμάν-Rıfat Osman Edirne evleri


Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Το έθιμο των "Ρουμανίων" στη Σαμοθράκη





Το Σάββατο του Λαζάρου από το πρωί , μία ομάδα 5-6 παιδιών, ηλικίας συνήθως από

5 έως 12 ετών, γειτονόπουλα και πάντα γνωστά μεταξύ τους, γυρνούσαν σ’ όλο το χωριό για να τραγουδήσουν και να ψάλουν τα «Ρουμάνια». Η διαδικασία ήταν απλή.

Τα παιδιά μπορεί να κρατούσαν ένα καλάθι, το οποίο είτε ήταν ντυμένο με χρωματιστά πανάκια είτε έβαζαν μέσα λουλούδια. Πάντως και στις δύο περιπτώσεις, είτε τα χρωματιστά πανάκια είτε τα λουλούδια, τα έδιναν σε κάθε σπίτι που πήγαιναν για γούρι, για το καλό του σπιτιού. Επίσης, έλεγαν και κάποιες ευχές ανάλογα με την κατάσταση του κάθε σπιτιού. ‘Ελεγαν ευχές αν το σπίτι είχε έγκυο, ελεύθερους-ες, για το νοικοκύρη και ακόμα μπορούσαν να πούν ευχές για την εργασία που επαγγελόταν ο καθένας (γεωργός, βοσκός, κ.α.).


Τα ''ρουμάνια''

Εκτός από το καλάθι με τα χρωματιστά πανάκια και τα λουλούδια, υπήρχαν ομάδες που κρατούσαν ένα ξύλο με κλαδάκια φουντωτό, ντυμένο με χρωματιστά πανάκια. Ακόμα και σ’ αυτήν την περίπτωση, τα παιδιά, πηγαίνοντας σε κάθε σπίτι, έδιναν από ένα πανάκι και έλεγαν τις κατάλληλες και ανάλογες ευχές. Φεύγοντας από κάθε σπίτι, έλεγαν «και του χρόνου να’ στε γεροί».

Το φιλοδώρημα και φυσικά το «αυγό» ήταν η επιδίωξη των παιδιών. Επίσης, μπορεί να τους έδιναν και διάφορα άλλα φιλοδωρήματα ,όπως χρήματα, ξηρούς καρπούς και φρούτα, αλλά η απαίτηση του αυγού ήταν αναγκαία, όπως εξάλλου παρατηρούμε στα δίστιχα που τραγουδούν. Γυρνούσαν σ’ όλα τα σπίτια του χωριού από το πρωί μέχρι το βράδυ ή όσο άντεχαν οι ομάδες. Το καλάθι το κρατούσε ένας από την ομάδα ,ανεξαρτήτου ηλικίας, και πήγαινε αυτός μπροστά στην πόρτα για να πάρει το αυγό ή τα αυγά ή ό,τι άλλο τους έδιναν. Τα ρουμάνια άρχιζαν να εγκαταλείπονται στη δεκαετία του ’40, λίγο πρίν ή λίγο μετά την κατοχή του νησιού από τους Βουλγάρους.

Στίχοι
1) Ρουμάνια ρουμανίζουμε
για πέντε αυγά γυρίζουμε.
2) Δώστε μας πεντέξ’ αυγά
να τα φάμε ντ’λαμπριγιά.
3) Δώστε μας πεντέξ’ αυγά
και του χρόνου με υγειά.

Έθιμα από την Ανατολική Θράκη για το Σάββατο του Λαζάρου




Είναι έθιμο από το Κρυονέρι της Ανατολικής Θράκης όπου το βράδυ της Παρασκευής προς του Λαζάρου συγκεντρώνονται τα κορίτσια στις γειτονίες του χωριού στολισμένα με τα ομορφότερα ενδύματά τους όπου χορεύουν και τραγουδούν.
Ανήμερα του Λαζάρου τα κορίτσια σχηματίζουν διάφορες παρέες, στολίζουν τα κεφάλια τους με λουλούδια παίρνουν κι από ένα καλαθάκι στολισμένο με πολύχρωμες κορδέλες και γυρνούν από σπίτι σε σπίτι.
Εκεί λένε το τραγούδι που είναι αφιερωμένο στον Λάζαρο, και το λένε χορεύοντας...
Που΄σαι Λάζαρε που'σαι θαμμένος
μές τα χώματα παραχωμένος.
Βγάλτε βγάλτε αυγά λουλούδια
βγάλτε και για μας καλά καλούδια.
http://www.thrakomikra.snn.gr/ethima.htm



Στην Ανατολική Θράκη στόλιζαν το ομοίωμα του Λαζάρου, τον Λάζαρη όπως τον έλεγαν, με παλιά ρούχα και την παραμονή τον πήγαιναν στη βρύση για να τον ποτίσουν. Στη συνέχεια τον θυμιάτιζαν και τον τοποθετούσαν για ολόκληρο το βράδυ στο εικονοστάσι του σπιτιού. Μόλις ξημέρωνε η μέρα, οι νεαρές Λαζαρίνες έπαιρναν το ανθρώπινο ομοίωμα και ξεκινούσαν τους αγερμούς στο χωριό.

Νίκος Ζαχαριάδης

Ο Νίκος Ζαχαριάδης 
σε ρωσική κάρτα.

Αρχείο Δημήτρη Γκεντσίδη


ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
(ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ " ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ " )
 ΑΠΟ 7-2-1949 ΕΩΣ 3-4-1949

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ ΣΤΙΣ 27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1903.





προς την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ (15-8-1946)

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Γέφυρες πολιτισμού-Kültür köprüleri

Το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Νέας Ορεστιάδας
σας προσκαλεί
σε συναυλία στην Αδριανούπολη
υπό την αιγίδα του Ελληνικού Προξενείου

Edirne Halk Eğitim Merkezi Konser Salonu
Τετάρτη 24 Απριλίου 2013 , ώρα 20.00


Ποδοσφαιρικός αγώνας με τους γείτονες το 1953


                                                        Αναμνηστική φωτογραφία του Φωτο-Α.Δαΐδη

                                        στην Αλεξανδρούπολη το 1953

                                        μετά από φιλικό αγώνα 

                                        με  τουρκική ομάδα .....




Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Ο Μητροπολιτικός Ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου στην Αδριανούπολη

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗΣ 
ΕΓΙΝΕ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΘΡΗΝΟΥΣ
 ΣΤΙΣ 9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1922
ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ
ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΚΤΙΣΘΗΚΕ ΤΟ 1704 μ.χ .

ΤΟ 325 μ.χ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ 
ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ Η  ΙΔΡΥΣΗ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΔΡΑΣ  
ΣΤΗΝ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ.

ΕΚΑΤΟΝ ΕΝΤΕΚΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ1922 
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΠΤΑ ΕΓΙΝΑΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΙ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ.

ΣΩΣΜΕΝΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ 
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΤΕΦΑΝΟ , 
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΠΟΥ ΚΤΙΣΘΗΚΕ ΤΟ 1608 
ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΜΕΤΟΧΙ  ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.






ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ 
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ Ο ΧΡ.ΖΑΦΕΙΡΗΣ 
ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΜΝΗΜΗΣ ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ" 
ΠΑΡΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ "ΕΛΙΑ".



ΣΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ 
ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΟN ΠΥΡΓΟ ΤΣΙΜΙΣΚΗ ,
ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓ.ΣΤΕΦΑΝΟΥ ,
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ 
ΚΑΙ ΑΜΥΔΡΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΤΗΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗΣ .
ΤΑ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΤΗΡΙΑ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ 
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΚΑΙ  ΔΙΑΠΛΑΤΥΝΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ...

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Η πλακόστρωση της οδού Σαρατσλάρ στα 1980 στην Αδριανούπολη- Edirne1980, Saraçlar caddesi parke taş döşenirken


Πετοσφαίριση από τα παλιά



Ομάδες πετοσφαίρισης Νέας Ορεστιάδας
1986-1987


Στην όχθη του Τούντζα-Tunca nehri kenarında




Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Το χωριό Αλμαλί της επαρχίας Ραιδεστού ΙΙ- Almali II





Στα πέριξ της Μητρόπολης Αδριανουπόλεως



Σχέδιο όπου φαίνονται τα παρακάτω :
η Μητρόπολη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
το Μητροπολιτικό Μέγαρο
                                      το Σιναϊτικό Μετόχι
                                      το Γυμνάσιο Αδριανουπόλεως
                                      ο Άγιος Στέφανος


ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ  ΤΟΥ ΑΓ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ 
ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ  
ΣΤΑ 150 ΜΕΤΡΑ ΑΠ` ΑΥΤΗ.

ΚΤΙΣΘΗΚΕ ΤΟ 1608.

ΣΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ  ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΚΡΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ .
Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ 
ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΣΤΗ MUMCULAR SOKAK .

ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΒΛΕΠΕΤΕ Ο,ΤΙ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ.....









Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Πάμε σαν άλλοτε .....


ΠΑΜΕ ΣΑΝ ΑΛΛΟΤΕ..

ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ... ΜΕ ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ ...







ΕΔΩ ΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ  ΚΛΕΙΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ....





ΓΙΑΤΙ  ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝ 
ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ Α.Ο.ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ.

ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

 ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΝΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΟΧΙ ΜΟΥΣΕΙΑΚΑ 
ΑΛΛΑ ΣΑΝ ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ.

ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ "ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΕΚΔΙΚΗΣΗ" 

ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ ΦΙΛΑΘΛΟΥΣ 
ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ.