Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Τα τείχη της Αδριανούπολης (8)-Edirne surları (8)-Edirne walls (8)


Έτσι λοιπόν στο τείχος της Αδριανούπολης υπήρχαν 9 πύλες, που είχαν πόρτες θωρακισμένες με σιδερένια ελάσματα. Εκτός από τους τέσσερις μεγάλους γωνιαίους πύργους υπήρχε και πέμπτος στη ΝΑ γωνία και δύο μικρότεροι δίπλα στην πύλη Μανιάς-καπού. Ανάμεσα στις επάλξεις υπήρχαν υψηλοί τετράγωνοι πύργοι ως προμαχώνες και μάλιστα στη Β. πλευρά, επειδή αυτή η πλευρά ήταν η πιο εκτεθειμένη στις από Βορρά βαρβαρικές επιδρομές.

Το φρούριο αυτό πριν από τον τελευταίο ρωσοτουρκικό πόλεμο και λίγο μετά από αυτόν ήταν στο μεγαλύτερο μέρος του ακέραιο. Φύλακες αγρυπνούσαν σε σταθμούς δίπλα στις πύλες και τις έκλειναν με σιδερένιους μοχλούς. Επέτρεπαν την είσοδο και την έξοδο σε γνωστά πρόσωπα έναντι φιλοδωρήματος και εμπόδιζαν την είσοδο σε κάθε ύποπτο. Έτσι η πόλη προφυλασσόταν και από τις πυρκαγιές που ξέσπαγαν πολλές φορές έξω από το τείχος και από κακοποιά στοιχεία. Έτσι σώθηκε η πόλη από συμμορία ληστών , που την εβδομάδα του Αγίου Λαζάρου το 1840 , συνεννοημένοι με κάποιους από τους αγάδες της πόλης , προσπάθησαν να μπουν τη νύχτα στην πόλη που το περισσότερο κατοικείται από Χριστιανούς και Ιουδαίους , με σκοπό να αρπάξουν τις περιουσίες τους και να κάνουν και άλλες αυθαιρεσίες. Όταν όμως ήρθαν , βρήκαν τις πύλες κλειστές και η έντιμη φρουρά αρνήθηκε να τις ανοίξει , αφού απέρριψε μετά βδελυγμίας τις προτάσεις να πάρει μερίδιο από τη διαρπαγή και περιφρόνησε τις απειλές. Έτσι η πόλη σώθηκε από μεγάλη καταστροφή. Αυτά σύμφωνα με τον αείμνηστο Χατζή Ιωάννη Παρασχίδη.

Πρώτος, όπως είπαμε ο Νομάρχης Αδριανουπόλεως Ρουστέμ πασάς το 1848 κατεδάφισε τους ετοιμόρροπους πύργους Μπαλούκ-παζάρ. Το 1863 άλλος νομάρχης, ο Κυπριζλή Μεχμέτ πασάς κατεδάφισε κάποιους πύργους της Ν. πλευράς και με το υλικό έχτισε το μέγαρο της Γενικής Διοίκησης που σώζεται μέχρι σήμερα και που είχε πυρποληθεί στις 8 Φεβρουαρίου 1858. Αργότερα οι Ιουδαίοι αγόρασαν από την Κυβέρνηση το μεγαλύτερο μέρος της πέραν της Μανιάς-καπού Ν. πλευράς και από το υλικό έχτισαν τα σπίτια και τις αποθήκες έξω από το τείχος. Από αυτά δεν άφησε κανένα ίχνος η μεγάλη πυρκαγιά του Αυγούστου 1905 , που έκανε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης στάχτη.

Αλλά και άλλοι ιδιώτες αγόρασαν μετά το ρωσοτουρκικό πόλεμο διάφορα τμήματα του τείχους για κερδοσκοπία. Αυτά που έμειναν τα γκρέμισε η ίδια η Τουρκική κυβέρνηση και από το υλικό χτίστηκαν οι προμαχώνες της πόλης και ακόμα στρατώνες , νοσοκομεία , σχολεία , ανάμεσά τους και το δικό μας Γυμνάσιο . Ο νομάρχης Αδριανουπόλεως Ραούφ πασάς παραχώρησε με μεγάλη προθυμία το απαιτούμενο υλικό στην κοινότητά μας. Όπως είπα και πιο πάνω από αυτά τα τμήματα και υλικά αντλήσαμε και εμείς τα πιο πολλά ευρήματα που βρίσκονται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αδριανουπόλεως.


Από την αρχαιολογική μελέτη του Γ.Ι.Λαμπουσιάδη 
"Περί των τειχών της Αδριανουπόλεως"
Ορεστιάς , 10 Φεβρουαρίου 1923

Το εξώφυλλο του βιβλίου



Για τη θέση των τειχών στη σημερινή πόλη 
και ψηφιακές αναπαραστάσεις  που δείχνουν τη θέση των τειχών 
δείτε το άρθρο (στα τουρκικά) Edirne (Adrianopolis)

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Ο Εβλιγιά Τσελεμπή για τους γιατρούς της Αδριανούπολης του 17ου αιώνα



Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΤΗΣ ΕΒΛΙΓΙΑ ΤΣΕΛΕΜΠΗ 
ΣΕ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ ΤΟΥ ΙZ ΑΙΩΝΑ 
ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ.


ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ ΟΤΙ Ο ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ 
ΓΙΑΤΡΟΣ ΟΧΑΖΑΡ ΤΣΕΛΕΜΠΗ,
ΗΤΑΝ ΑΜΙΜΗΤΟΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΤΟΜΗΣ.


ΜΙΛΑΕΙ ΑΚΟΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΕΛΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ 
ΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΠΩΣ Ο ΒΑΓΙΑΖΗΤ ΣΑΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΜΕΣΟ 
ΔΙΟΡΙΣΕ ΔΕΚΑ ΚΑΛΛΙΦΩΝΟΥΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΟΠΑΙΚΤΕΣ 
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΡΩΣΤΩΝ
 ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΟΠΑΘΩΝ 




ΛΕΓΕΙ ΑΚΟΜΗ ΟΤΙ...
"ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΜΠΕΙΡΟΙ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ, ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ,
ΓΑΛΗΝΟΥ,ΦΙΛΙΚΟΥ ,ΠΥΘΑΓΟΡΑ.
ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΤΩΝ ΘΕΤΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ 
ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ 
ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΑ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΦΑΡΜΑΚΑ 
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ.


                                    ΟΛΗ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ 
ΣΤΑ ΑΦΘΟΝΑ ΒΟΤΑΝΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ.
ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ , ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ, ΦΙΛΙΠΠΟΥΠΟΛΗ, ΡΑΙΔΕΣΤΟ 
ΥΠΗΡΧΑΝ ΦΗΜΙΣΜΕΝΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ,
ΠΟΥ ΚΑΒΑΛΑ ΣΤΟ ΑΛΟΓΟ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΣΕ ΠΟΛΙΤΕΙΑ 
ΚΑΙ ΕΚΑΜΝΑΝ ΤΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥΣ."





Οι φωτογραφίες είναι από το Μουσείο Υγείας της Αδριανούπολης,
συγκρότημα που ίδρυσε το 1488 
ο σουλτάνος Βαγιαζήτ Β` 
ως νοσοκομείο και Ιατρική σχολή
και το 1997 διαμορφώθηκε ως Μουσείο Υγείας
από το Πανεπιστήμιο Θράκης της Αδριανούπολης.
Βρίσκεται στη συνοικία Γιλντιρίμ,
στη δεξιά όχθη του Τούντζα.






Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

1954. Ο βασιλιάς Παύλος επισκέπτεται τον Έβρο

Ο βασιλιάς Παύλος με το γιο του Κωνσταντίνο
κατά την έξοδό τους από το Δημαρχείο Διδυμοτείχου.

"Η Α.Μ. έφερε χακί στολήν Στρατηγού,
ο δε διάδοχος Κωνσταντίνος στολήν Προσκόπου",
όπως περιγράφεται στο παρακάτω δημοσίευμα.



Τι έγραψε ο τύπος της εποχής
για την επίσκεψη του βασιλιά Παύλου :



Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Τα τείχη της Αδριανούπολης (7)-Edirne surları (7)-Edirne walls (7)


Η ανατολική πλευρά των τειχών
Και ήδη προχωρούμε στην ανατολική πλευρά του τείχους. Μπροστά από αυτήν περνάει η κεντρική λεωφόρος, που χωρίζει την πόλη σε δυο τμήματα , στο μουσουλμανικό και μη, και σ` αυτήν βρίσκονται τα πλουσιότερα και ωραιότερα καταστήματα. Η πλευρά αυτή έχει μήκος 720 μέτρα.
 Γύρω στα 200 μέτρα από τον πύργο βρίσκεται μια σιδερένια πύλη που ονομάζεται Ταούκ-καπού , δηλαδή πύλη των ορνίθων. Γιατί πράγματι δίπλα της βρισκόταν η ονομαστή αγορά των ορνιθοπωλών. Στην εσωτερική επιφάνεια της πύλης ήταν εντοιχισμένο κάποιο ακρωτηριασμένο ανάγλυφο ανθρώπου , σύμφωνα με άλλους όμως όρνιθας. Η πύλη αυτή , σύμφωνα με τη σωστή παρατήρηση του κ. Χατζή Ιωάννη Παρασχίδη δεν υπήρχε παλιά, αλλά ανοίχτηκε από τους Οθωμανούς μετά την άλωση της πόλης. Αυτό το συμπεραίνουμε από το ότι δεν υπάρχει αντίστοιχη πύλη στη Δ. πλευρά.

Μετά από 150 μέτρα συναντούμε άλλη πύλη, που αρχικά ονομαζόταν Ιντζιλέρ-καπού (ο Ιγνάτιος Ναζιανζού την ονομάζει Βελονόπορτα) και Σταμπόλ καπουσού , γιατί μπροστά από αυτήν περνούσε η οδός προς την Κωνσταντινούπολη. Αλλά το δεύτερο όνομα της πύλης γρήγορα ξεχάστηκε , επίσης και το πρώτο, γιατί η αγορά των Ινιτζήδων (βελονοπωλών) μεταφέρθηκε σε ιδιαίτερο τμήμα της αγοράς του Αλή πασά . Αντί γι` αυτά τα ονόματα γινόταν, και μέχρι σήμερα γίνεται, χρήση του ονόματος
Μπαλούκ παζάρ καπουσού, γιατί δίπλα της ιδρύθηκε η αγορά των ιχθυοπωλών. Στην πύλη υπήρχε ανάγλυφο Ιχθύος, που όμως εγώ δεν ευτύχησα να το δω. 

Η πύλη αυτή είχε αντίστοιχη στη Δ. πλευρά την πύλη του Βορέως (Κετσετζιλέρ καπού), με την οποία συγκοινωνούσε με ελικοειδή δρόμο, που ήταν ένας από τους κυριότερους της πόλης. Σ` αυτό το δρόμο υπήρχαν δυο μουσουλμανικά τεμένη , η εκκλησία του Σωτήρος Χριστού, η μεγάλη θολοσκεπής μητρόπολη της Αγίας Σοφίας που μετατράπηκε σε τέμενος και επίσης η εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων που έγινε και αυτή τέμενος. Φαίνεται λοιπόν ότι η πύλη αυτή υπήρχε και πριν από την άλωση και ίσως είχε το όνομα των ιχθυοπωλών , που επικράτησε μετά από αυτά. Είχε και αυτή δυο τετράγωνους πύργους για την ασφάλειά της , που προεξείχαν λίγο από τη γραμμή των τειχών και ήταν συνδεδεμένοι με χαμηλή αψίδα. Το 1848 έπεσε ο ένας από τους δύο από ισχυρό σεισμό και ο νομάρχης Αδριανουπόλεως Ρουστέμ πασάς διέταξε να κατεδαφίσουν και τον άλλον και μετέφερε την πύλη στη γραμμή του τείχους , αφού την έκανε ήδη πιο φαρδιά και πιο ψηλή , ενώ πριν και χαμηλή ήταν και σκοτεινή και επικίνδυνο το πέρασμα από αυτήν , εξαιτίας της ετοιμόρροπης αψίδας που κρεμόταν από πάνω.

Από εδώ προχωρώντας φτάνουμε σε άλλη πύλη , που απέχει 150 μέτρα από την προηγούμενη και ονομαζόταν Ορτά-καπού (Μεσαία πύλη). Κατά τους Τούρκους χρονογράφους με την πύλη αυτή συνενώθηκε η αγορά του Αλή πασά. Η αγορά αυτή χτίστηκε το έτος 1610 από το διάσημο αρχιτέκτονα Σινάν-κάλφα με δαπάνες του υπουργού του κράτους Αλή πασά από τον οποίο πήρε το όνομά της. Ήταν λιθόκτιστη και μολυβδοσκέπαστη. Στο μέσο της αγοράς ανοίχτηκε δήθεν ιδιαίτερη πύλη, που μέχρι και σήμερα ονομάζεται Ορτά-καπού. Από αυτήν πήρε το όνομα και η συνοικία που βρίσκεται δίπλα στην πόλη και η εκκλησία επίσης μέσα στη συνοικία ονομαζόταν
της Παναγίας Ορτά-καπού.
Κατά τη γνώμη μου όμως το πράγμα συνέβη αντίστροφα . Η πύλη δεν υπήρχε πριν από την κατάκτηση . Ανοίχτηκε μετά την ίδρυση της μεγάλης αγοράς για να διευκολύνει τη συγκοινωνία μέσα στην πόλη. Το όνομα της πύλης της αγοράς μεταδόθηκε στη νεόδμητη πύλη του τείχους.

Τέλος μετά από 150 μέτρων απόσταση φτάνουμε σε άλλη πύλη , που ονομαζόταν Αμπατζηλάρ-μπασή-καπουσού , όπως ονομαζόταν και η διπλανή αγορά , και όπως και μέχρι σήμερα ονομάζεται, αν και δεν υπάρχει πια κανένα κατάστημα από την άλλοτε ακμαία συντεχνία των αμπατζήδων. Ονομαζόταν Κουλέ-καπουσού, επειδή ήταν δίπλα στον πύργο του ωρολογίου. Και η πύλη αυτή είχε και από τις δύο μεριές σαν παραστάδες δύο τετράγωνους πύργους , λίγο έξω από τη γραμμή του τείχους. Είχε αντίστοιχη πύλη στη Δ. πλευρά την πύλη Καφές-καπού. Μ` αυτήν συγκοινωνούσε με ελικοειδή δρόμο και μαζί ενώνονταν και η οδός από την πύλη Ορτά-καπού.

Από εδώ μετά από απόσταση 150 μέτρων φτάνουμε στη ΒΑ γωνία του τείχους , όπου όπως είδαμε βρίσκεται ακέραιος ο πύργος του αυτοκράτορα Ιωάννη Κατακουζηνού και πάνω σ` αυτόν το ρολόι της πόλης.

Από την ανατολική πλευρά του τείχους , που είχε επισκοπήσει ο Albert Dumont, σώζονται κάποια λείψανα έξω από την αγορά του Αλή-πασά, που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Σπουδαιότερα όμως λείψανα σώζονται στη Β. πλευρά , δίπλα στην Ιερά Μητρόπολη. Είχε μάλιστα ληφθεί απόφαση να απαλλοτριωθεί το μέρος αυτό.


Από την αρχαιολογική μελέτη του Γ.Ι.Λαμπουσιάδη 
"Περί των τειχών της Αδριανουπόλεως"
Ορεστιάς , 10 Φεβρουαρίου 1923



Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Σέρβος στρατιώτης στην Αδριανούπολη το 1913

Σέρβος στρατιώτης με Έλληνα ιερέα 
                                                στην Αδριανούπολη.
                                                    13 Μαρτίου 1913

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Ο Γάλλος πρόξενος στην Ορεστιάδα


Από την επίσκεψη του Γάλλου προξένου Christophe Le Rigoleur 
στην Ορεστιάδα,
στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της πόλης,
την Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

1953. Λιμήν Αλεξανδρουπόλεως

" Γενική άποψις του λιμένος Αλεξανδρουπόλεως .
Διακρίνονται οι δύο νεοκατασκευασθέντες βραχίονες :
δεξιά ο προσήνεμος και αριστερά ο υπήνεμος "




Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Τα τείχη της Αδριανούπολης (6)-Edirne surları (6)-Edirne walls (6)


Η νότια πλευρά των τειχών
Η νότια πλευρά των τειχών είχε μήκος 660 μέτρα. Επειδή λόγω του ποταμού Τούντζα, 
που ήταν ακριβώς δίπλα, ήταν εξασφαλισμένη από κάθε εχθρική επίθεση , δεν είχε τους πύργους της βόρειας πλευράς. Δίπλα στην πύλη Ουγρούν-καπού, που αναφέρθηκε πιο πάνω, βρισκόταν μικρή πόρτα, που από τους Τούρκους ονομαζόταν Γκερμέ-καπού , δηλαδή αφανής πύλη , από τους δικούς μας όμως ονομαζόταν Γκιρμέ-καπού , δηλαδή πύλη εισόδου , διότι από αυτήν μπήκαν οι Τούρκοι στην πόλη. Αλλά εδώ εκτιμώ ότι μάλλον οι Τούρκοι έχουν δίκιο, διότι πράγματι αυτή η μικρή πύλη, ή μάλλον πόρτα, είναι αφανής και σε ελάχιστους γνωστή. Άλλωστε, αν πράγματι από εδώ μπήκαν στην πόλη οι κατακτητές, δεν ήταν δυνατό να μην το ξέρουν οι Τούρκοι χρονογράφοι.

Από εδώ μετά από 325 μέτρα φτάνουμε ακριβώς στη μέση της Ν. πλευράς, όπου υπάρχει σιδερένια πύλη , ασφαλισμένη με στρογγυλούς πύργους από τη μια και από την άλλη πλευρά, που ονομάζεται Μανιάς-καπού. Από πόύ προήλθε αυτό το όνομα 
και τι σημαίνει , κανένας από τους χρονογράφους και λόγιους Έλληνες και Τούρκους 
δεν μπορεί να καυχηθεί ότι γνωρίζει ακριβώς.
Όλες οι ερμηνείες που δόθηκαν μου φαίνονται αυθαίρετες, παρακινδυνευμένες 
και ανάξιες προσοχής , ούτε για απλή αναφορά δεν είναι άξιες.

Μέσα στο τείχος δίπλα στην πύλη υπήρχαν ανάκτορα των Χριστιανών 
ηγεμόνων . 
Σ` αυτά κατοίκησε και ο κατακτητής της Αδριανούπολης 
Σουλτάνος Μουράτ ο Ατο 1364. Λέγεται ότι, όταν είδε από τα παράθυρα των ανακτόρων τον ποταμό Τούντζα , τόσο πολύ του άρεσε , ώστε νόμισε προς στιγμήν ότι βλέπει τον ποταμό Αμπουζεμζέμ που κυλάει στον παράδεισο. Γι` αυτό στην επιστολή που έστειλε στον Οβεΐζ-σαχ , Σουλτάνο του Ιράκ-Αραβή , για να του αναγγείλει την άλωση της Αδριανούπολης , λέει ότι την βρήκε αυτήν όμορφη σαν τον παράδεισο.

 Έξω από το τείχος, απέναντι ακριβώς από την πύλη , ο Σουλτάνος Μουράτ Β` το 1441 , πριν δηλαδή την ανοικοδόμηση του μεγάλου τεμένους Ουτς-Σερεφελί
έχτισε το τέμενος Δαρ-Ουλ-Χαδίς , που σώζεται μέχρι σήμερα, 
αφού παρακινήθηκε σ` αυτό από τον Προφήτη Μωάμεθ, που είδε στον ύπνο του.
Σ` αυτό το τέμενος ιδρύθηκε και Ακαδημία , όπου έρχονταν από παντού νέοι Μουσουλμάνοι, για να διδαχτούν Θεολογία από σοφούς Ουλεμάδες. Αυτοί οι νέοι μετά την αποπεράτωση των σπουδών τους διορίζονταν σε σπουδαίες δικαστικές θέσεις. Στον αυλόγυρο του τεμένους υπάρχουν μέχρι σήμερα τάφοι αυτοκρατορικών πριγκίπων , που τους τιμούν ιδιαίτερα οι Οσμανίδες.

Στην αψίδα της πύλης υπήρχε μαρμάρινη πλάκα , που πάνω της ήταν χαραγμένο ένα ψαλίδι. Η πλάκα αυτή μετά τη διάλυση του τάγματος των Γενιτσάρων εξαφανίστηκε, γιατί το ψαλίδι ήταν σύμβολο των Γενιτσάρων.
Η πύλη αντιστοιχούσε στην πύλη Τοπ-καπού της Β. πλευράς . Συγκοινωνούσε μαζί της με ελικοειδή δρόμο. Φαίνεται ότι η πύλη αυτή υπήρχε και πριν από την άλωση.

Από εδώ προχωρώντας συναντούμε δυο τετράγωνους πύργους , που τους αγόρασαν από την κυβέρνηση οι Ιουδαίοι που κατοικούν δίπλα και χρησιμοποίησαν το υλικό τους για να χτίσουν τα σπίτια τους και τα καταστήματά τους , ακόμα και πριν το ρωσοτουρκικό πόλεμο , γιατί η πόλη δε φαινόταν ότι κινδυνεύει από αυτό το μέρος.
Από εδώ προχωρώντας φτάνουμε στη ΝΑ γωνία του τείχους. Και εδώ υπήρχε στρογγυλός πύργος με πελώριες διαστάσεις που ονομαζόταν Ζινδάν, δηλαδή κάτεργο . Πράγματι χρησίμευε ως φυλακή των βαρυποινιτών κακούργων και ληστών.


Από την αρχαιολογική μελέτη του Γ.Ι.Λαμπουσιάδη 
"Περί των τειχών της Αδριανουπόλεως"
Ορεστιάς , 10 Φεβρουαρίου 1923



Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Τρεις γενιές

Τρεις γενιές με σεβασμό και αγάπη
στην οικογενειακή παράδοση 89 ετών
στο χώρο της ζαχαροπλαστικής
της Νέας Ορεστιάδας

Δημήτριος  Κωνσταντίνου (Γκεντσίδης)
ιδρυτής της επιχείρησης


Κωνσταντίνος Γκεντσίδης
εκφραστής της επιχείρησης



Δημήτρης Γκεντσίδης
παρουσιάζει στο περιοδικό "Γλυκιές ιστορίες"
(τεύχος 22, Ιούνιος 2012)
την ιστορία της επιχείρησης



Τα πρώτα σκεύη και εργαλεία της επιχείρησης
εκτίθενται στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο
της Νέας Ορεστιάδας