" Επαγγελματίες και επαγγέλματα : από την Αδριανούπολη στη Νέα Ορεστιάδα " - Μέρος 13ο

 Συμβολή στον εορτασμό της επετείου των 100 χρόνων από την ίδρυση της πόλης της Νέας Ορεστιάδας

 Κείμενο-φωτογραφίες : Δημήτρης Γκεντσίδης

 Σελιδοποίηση : Αθανάσιος Μαρίφης

Η εργασία παρουσιάστηκε στο 4^ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ιστορίας και Πολιτισμού της Ορεστιάδας , που έγινε στη Νέα Ορεστιάδα στις 14-16 Μαΐου 2021

Μέρος 13ο

101.Οδοντίατροι (όπως ο Στέφανος Ν. Δερμεντζόπουλος στην οδό Ταούκ Καπού της Αδριανούπολης)

Αδριανούπολη. Οδοντίατρος Στέφανος Δερμεντζόπουλος

102. Φουρνάρηδες. Αν και πολλές νοικοκυρές ζύμωναν και έψηναν μόνες τους το ψωμί της οικογένειάς τους, όσοι δεν είχαν φούρνο στο σπίτι, έστελναν τα ζυμωτά τους να τα ψήσει ο φούρναρης της γειτονιάς, καθώς και τα φαγητά που ήθελαν ψήσιμο. Το σύνηθες ψωμί ήταν το χάσκοεκμεγί. Το ίδιο συνέχισε να συμβαίνει και στη Νέα Ορεστιάδα, εκτός από τις περιόδους πολέμου και οικονομικής δυσχέρειας, όταν η διανομή του ψωμιού γινόταν με δελτία, ανάλογα με τα μέλη της οικογένειας, για να εξαλείψουν την κερδοσκοπία.

15 Δεκεμβρίου 1963.

Έξω από το φούρνο της κυρα-Άννας Παπαδοπούλου.

Μέσα στο φούρνο ο Κώστας Παπαδόπουλος 

(Αρχείο Αλέξανδρου Παπαδόπουλου)

Φούρνος Κελεμενίδη

Νέα Ορεστιάδα. Οδός Αγίων Θεοδώρων

Ο φούρνος του Γιώργου Χαρνίδη.

Δίπλα το γιαουρτάδικο του Λαζαράκη Χαρνίδη.

Νέα Ορεστιάδα. Οδός βασιλέως Κωνσταντίνου

Νέα Ορεστιάδα. Φούρνος Αζορίδη

Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος εν ώρα εργασίας

στο φούρνο της κυρα-Άννας.

1965. Νέα Ορεστιάδα

(Αρχείο Αλέξανδρου Παπαδόπουλου)

Δελτίο άρτου του 1934 από το φούρνο του Καζαντζόγλου

 και ατομικό επισιτιστικό δελτίο του 1953

103. Καρβουνάδες – Ασβεστάδες. Το κάρβουνο και ο ασβέστης ήταν είδος πρώτης ανάγκης σε ένα σπίτι. Το κάρβουνο χρησιμοποιούνταν στις φουφούδες, στα μαγκάλια και στις σόμπες. Τον ασβέστη τον χρησιμοποιούσαν και σαν απολυμαντικό και για να ασβεστώνουν τους τοίχους των σπιτιών τους.

104. Νταλικατζήδες. Μεταφορείς εμπορευμάτων με άμαξες. Η περιποίηση των αλόγων ήταν βασικό μέλημά τους. Το επάγγελμα αυτό συνεχίστηκε και στη Νέα Ορεστιάδα έως τα τέλη του ’60. Παράλληλα τα πρώτα χρόνια έκαναν δειλά την εμφάνισή τους τα πετρελαιοκίνητα οχήματα και μετέπειτα τα φορτοταξί, τα φορτηγά. Όλοι είχαν τις δικές τους πιάτσες

105. Σιδεράδες (Ντεμιρτζήδες)

Η αγορά των σιδεράδων στην Αδριανούπολη

106. Ντρανταρτζήδες-λανάρες (οι ασχολούμενοι με την κατεργασία βαμβακιού). Αφού έβγαζαν τα σπόρια από το βαμβάκι, τα χτυπούσαν για να αφρατέψουν. Στις λανάρες εκτός των μηχανών υπήρχαν και ντουλάπια, όπου αποθήκευαν τα μάλλινα υφάσματα. Η πρώτη λανάρα στη Νέα Ορεστιάδα ήταν του Αθανασίου Πανταζίδη. Αργότερα έγιναν οι λανάρες των Ναλμπαντίδη-Δημούλη, Πανταζίδη- Θεοφανίδη, αφών Ιωαννίδη, αφών Χατζηνικολάου και των Μαρασλή- Μαρούδη

Λανάρα Αθανασίου Πανταζίδου - Αποστόλου Θεοφανίδου

στη Νέα Ορεστιάδα

107. Οντουντζήδες (Ξυλοκόποι)

108. Σαλχανάδες (σφαγείς ζώων)

109. Σαρατζήδες (σαγματοποιοί-έφτιαχναν σαμάρια ζώων)

110. Σαλάτσια (εξοχικά κέντρα δίπλα στο ποτάμι). Τα εξοχικά καφενεία, λεγόμενα σαλάτσια, οι κάτοικοι τα χρησιμοποιούσαν για εκδηλώσεις χαράς, γάμους και βαφτίσεις. Διέθεταν γραμμόφωνο ή ζωντανή μουσική και βρίσκονταν συνήθως στις νησίδες του Τόντζου, στον Κιρισχανέ και στο Καραγάτς.

1880: Σαλάτσι δίπλα στον ποταμό Τούντζα.

 Διακρίνονται γραμμόφωνο και ναργιλέδες

1928 . Σαλάτσι της Μαριώνης στη Νέα Ορεστιάδα