Τα τείχη της Αδριανούπολης (2)-Edirne surları (2)-Edirne walls (2)

Μετά την κτίση της Κωνσταντινούπολης το 330 και τη μεταφορά της έδρας της αυτοκρατορίας σ` αυτήν , η σημασία της Αδριανούπολης αυξάνει. Οι αυτοκράτορες την περιποιούνταν  πολύ και φρόντιζαν για την τελειοποίηση των φρουρίων και των προμαχώνων , επειδή δικαίως τη θεωρούσαν ως προπύργιο της αυτοκρατορίας και προμαχώνα της θεοφρούρητης πρωτεύουσας. Γι` αυτό κατασκεύασαν και δεύτερο παράλληλο τείχος σε απόσταση τριών μέτρων από το πρώτο . Το μεσοδιάστημα το γέμισαν με λίθους από τα αρχαία μνημεία . Έτσι εκεί τάφηκε από τους φανατικούς Χριστιανούς των χρόνων εκείνων ολόκληρος ο ειδωλολατρικός κόσμος με τους θεούς και τους ήρωές του και από εκεί πήραμε εμείς σχεδόν όλα τα ευρήματα που κοσμούν το αρχαιολογικό μουσείο της πόλης. Όλα αυτά , συνενωμένα με άφθονο ασβέστη και πλίνθους και λίθους , αποτελούσαν μάζα πιο δυνατή από το μάρμαρο. 

Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι το φρούριο αυτό , αν και πολιορκήθηκε πολλές φορές , δε λύγισε. Ακόμα και οι αρχηγοί της Δ` σταυροφορίας (1205) Βαλδουΐνος και Ερρίκος Δάνδολος , που κυρίευσαν την Κωνσταντινούπολη και ίδρυσαν τη Λατινική Αυτοκρατορία , δεν μπόρεσαν παρά τις προσπάθειες και τους αγώνες , να πάρουν ή να υποτάξουν την ατίθαση πόλη.

Από όλες τις πλευρές η πιο ενισχυμένη είναι η βόρεια και δικαίως . Η Δ. και η Ν. είχαν ως φυσικό οχύρωμα τον ποταμό Τούντζα  και δεν κινδύνευαν από επιδρομές. Η Α. δεν είχε την ασφάλεια του ποταμού , αλλά σπάνια γίνονταν επιθέσεις από εκείνη την πλευρά . Αντίθετα η Β. πλευρά ήταν εκτεθειμένη στις συνεχείς επιθέσεις των Γότθων , των Ούννων , των Βουλγάρων ,των Ρώσων , των Πατσινάκων , των Κουμάνων και άλλων πολυάριθμων βαρβάρων.

Από την αρχαιολογική μελέτη του Γ.Ι.Λαμπουσιάδη 
"Περί των τειχών της Αδριανουπόλεως"
Ορεστιάς , 10 Φεβρουαρίου 1923