Το φρούριο της Αδριανούπολης είχε σχήμα
τραπεζοειδές . Η ανατολική και η δυτική πλευρά του είχαν 772 μέτρα η
καθεμιά , η βόρεια 600 και η νότια 660.
Το εμβαδόν άρα του φρουρίου
ήταν 453,60 τετραγωνικά μέτρα.
Το έδαφος του φρουρίου
ήταν επικλινές. Η Β. πλευρά και ιδιαίτερα τα μέρη γύρω από τον Πύργο του
Ωρολογίου και την Ιερά Μητρόπολη ήταν πιο ψηλά από τα υπόλοιπα κατά 15
μέτρα. Έτσι η βάση του Γυμνασίου μας βρίσκεται στο ίδιο ύψος με την οροφή
του Ζαππείου Παρθεναγωγείου , που βρισκόταν στη μέση του φρουρίου.
Είναι γνωστό ότι όσο προχωρούμε προς
το ποτάμι , τόσο το έδαφος γίνεται
χαμηλότερο . Στη ΝΔ γωνία του τείχους υπάρχει συνοικία που ονομάζεται Τσικούρ
Μαχαλέ (χαμηλή συνοικία).
Το αναγκαίο για την ανοικοδόμηση του
τείχους υλικό πάρθηκε από την Ορεστιάδα που
κατεδαφίστηκε . Δεν είναι βέβαιη η θέση της Ορεστιάδας : άλλοι υποστηρίζουν ότι
βρισκόταν στο προάστιο Κιγίκιο στη θέση Ντιορτ-Καγιά και
άλλοι υποστηρίζουν με μεγαλύτερη πιθανότητα στο προάστιο Κιρισχανέ, στη
συμβολή των τριών ποταμών . Το βέβαιο είναι ότι κάποιοι από τους λίθους , που
αφαιρέθηκαν από τα θεμέλια του τείχους που κατεδαφίστηκε μετά το ρωσοτουρκικό
πόλεμο του 1877-1878, έχουν τρύπες για να μπορεί να σφηνωθεί και να στερεωθεί
με μόλυβδο σιδερένιο έλασμα για την ένωση των λίθων. Από αυτό πιστεύουμε ότι οι
λίθοι αυτοί , που έχουν σχήμα ορθογώνιου πρίσματος , πριν χρησιμοποιηθούν ως
κρηπίδες του τείχους της Αδριανουπόλεως , είχαν χρησιμεύσει ως βάσεις του
τείχους της Ορεστιάδας. Ήταν επιτήδεια κατεργασμένοι και όλοι είχαν κανονικά
γεωμετρικά σχήματα , ποικίλα όμως μεγέθη . Μάλιστα το μέγεθος κάποιων ήταν
μεγαλύτερο από 2,5 μέτρα : μόλις μπορούσαν να τους μετακινήσουν
δύο ζευγάρια βόδια. Ήταν πώρινοι και τοποθετημένοι κανονικά ο ένας πάνω στον
άλλον , ώστε να αποτελούν κανονικές γραμμές . Κρατιούνταν μόνο με το βάρος τους
χωρίς σιδερένια ελάσματα , ασβέστη ή άλλη συγκολλητική ύλη.
Είναι ευνόητο ότι οι βάσεις ήταν γερές
και έδιναν στο τείχος πολύ μεγάλη ασφάλεια . Πάνω σ` αυτές τις βάσεις , που
είχαν ύψος δύο μέτρα , στηριζόταν το τείχος.
Το τείχος ήταν
κατασκευασμένο από μικρούς τετράγωνους λίθους γρανίτη ,
ενωμένους μεταξύ τους με ασβέστη . Το
ύψος του τείχους ήταν 10-11 μέτρα.
Είχε παντού επάλξεις και σε επίκαιρα
σημεία τετράγωνους πύργους ύψους 14 μέτρων περίπου , που έβγαιναν έξω
από τη γραμμή και έδιναν έτσι μεγαλύτερη ασφάλεια στο τείχος. Δεν είναι λοιπόν
περίεργο ότι όταν χτίστηκε το φρούριο αυτό , θεωρήθηκε θαύμα
αρχιτεκτονικής.
Από την αρχαιολογική μελέτη του Γ.Ι.Λαμπουσιάδη
"Περί των τειχών της
Αδριανουπόλεως"
Ορεστιάς , 10 Φεβρουαρίου 1923
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου