Μετά από άλλα 100 μέτρα τελειώνει η Β.
πλευρά του τείχους . Στη Β.Δ. γωνία υψώνεται πελώριος στρογγυλός πύργος, σε όλα
όμοιος με τον πύργο του Ωρολογίου στη ΒΑ. πλευρά. Και αυτός έχει επάλξεις. Δεν
υπήρχε καμιά επιγραφή πάνω του , όπως και στους υπόλοιπους τετράγωνους και στρογγυλούς
πύργους , ούτε ίχνος επισκευής. Ο πύργος αυτός ονομαζόταν Ηλί-Βουργού και σύμφωνα με τον κ. Παρασχίδη και Αιλιοπύργιο · έτσι τουλάχιστο μου έλεγε
ο αείμνηστος ότι είδε γραμμένο το όνομα αυτού του πύργου σε αρχαίους κώδικες .
Αλλά τι μπορούσε να σημαίνει αυτό το όνομα ;
Μήπως ήταν από τα
αρχαιότατα χρόνια αφιερωμένος στον αυτοκράτορα Αίλιο Αδριανό , τον χτίστη της
πόλης και του τείχους ; Αλλά ο Χιβρί και μαζί με αυτόν όλοι οι Τούρκοι
χρονογράφοι αποκαλούν αυτόν τον πύργο Γελλί-Βουργάζ
, δηλαδή Πύργο των Ανέμων , ίσως
γιατί ήταν πολύ εκτεθειμένος στη μανία του βίαιου Βοριά . Ο πύργος χρησίμευε ως
φυλακή των Τούρκων μεγιστάνων που έπεφταν σε δυσμένεια.
Γι` αυτόν τον πύργο
η λαϊκή παράδοση αναφέρει τα εξής : όταν ο αρχιτέκτονας του περίφημου τεμένους
Σελιμιέ που ονομαζόταν δήθεν Ηλίας
τελείωσε το
αριστούργημά του , προσκλήθηκε από το Σουλτάνο
Σελίμ Β` , που αφού τον συγχάρηκε , τον ρώτησε πόσα παράθυρα έχει το
τέμενος. Αυτός του απάντησε ότι έχει 999 και ο Σουλτάνος ρώτησε πάλι : και
γιατί δεν τα έκανες 1000 ; Διότι , απάντησε ο Ηλίας με με τον αριθμό 999 (και
μάλιστα στην τουρκική γλώσσα ντοκούζ γιουζ ντοξάν ντοκούζ) δηλώνεται πιο καθαρά
το πλήθος τους , παρά με το μονοσύλλαβο μπιν (=χίλια). Την απάντηση αυτή ο
Σελίμ δεν τη βρήκε ικανοποιητική και διέταξε τον αρχιτέκτονα να κατασκευάσει
ακόμα ένα παράθυρο, για να συμπληρωθεί ο αριθμός χίλια.
Ο Ηλίας δεν ήθελε
να βλάψει το αριστούργημά του , όμως φοβόταν την οργή του Σουλτάνου. Ανέβηκε
στον πιο ψηλό εξώστη ενός από τους τέσσερις μιναρέδες και από εκεί πέταξε με
ξύλινα φτερά , όπως ο ομότεχνός του Δαίδαλος , που οικοδόμησε το Λαβύρινθο της
Κρήτης. Ενώ λοιπόν περνούσε πάνω από τον πύργο, έπεσε πάνω του το τρυπάνι
(μπουργού) και γι` αυτό ο πύργος ονομάστηκε Ηλί-μπουργού , δηλάδή πύργος του
τρυπανιού του Ηλία !
Η λαϊκή αυτή
παράδοση που βασίζεται μόνο σε βεβιασμένη παρετυμολογία , όσο παράλογη κι αν
φαίνεται, για εμάς τους Έλληνες της
Κεντρικής Θράκης έχει μεγάλη σπουδαιότητα , γιατί είναι ίδια με την παράδοση του
Δαίδαλου , διαφέροντας πολύ λίγο από αυτήν.
Από την αρχαιολογική μελέτη του Γ.Ι.Λαμπουσιάδη
"Περί των τειχών της Αδριανουπόλεως"
Ορεστιάς , 10 Φεβρουαρίου 1923
"Περί των τειχών της Αδριανουπόλεως"
Ορεστιάς , 10 Φεβρουαρίου 1923
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου