Κυριακή , 7 Οκτωβρίου 1912
Σήμερα είμαι στο Γιλντιρίμ .Έφτασαν πολύ περισσότεροι χωρικοί πρόσφυγες . Οι καημένοι οι χωρικοί έρχονταν σε άθλια κατάσταση . Δεν μπόρεσαν να πάρουν τίποτα μαζί τους . Μόνο , κάποιοι , έβαλαν στον αραμπά ένα πάπλωμα , δυο τρία μικροπράγματα . Ξυπόλητοι , μουσκεμένοι , εξαθλιωμένοι.
Γιατί φεύγετε; τους ρώτησα . Ήρθαν οι Βούλγαροι ιππείς , έκαψαν τα χωριά .
Δεν παραπονιούνταν για την κατάστασή τους . Γιατί είχαν ελπίδες . Νόμιζαν ότι σε μια-δυο μέρες θα επέστρεφαν στα χωριά τους . Κάποιοι έλεγαν : η προσφυγιά έμεινε σε εμάς από το κύριό μας ( λέγοντας ο κύριός μας εννοούσαν τον Προφήτη μας . Τι δυνατή πίστη , δυνατό φρόνημα , γεμάτη εμπιστοσύνη γαλήνια υποταγή στη θέληση του Θεού). Τα πρόβατά τους , τα ζώα τους και οι τροφές όλα έμειναν στα χωριά τους. Οι Βούλγαροι τα έβρισκαν όλα έτοιμα .
Διοικητής της πόλης ήταν ο Ισμαήλ πασάς . Το Κάστρο έβγαλε μια ανακοίνωση . Οι γυναίκες , οι αδύναμοι και οι ξένοι υπήκοοι να εγκαταλείψουν την πόλη. Αυτοί που θα έμεναν στην πόλη θα είχαν εξασφαλισμένη τροφή μόνο για δύο μήνες .
Να εγκαταλείψει κανείς την πόλη δεν ήταν δύσκολο . Ανάλογα με την επιθυμία του .
Κάποιοι έπαιρναν για το σπίτι τους ένα τσουβάλι αλεύρι . Κάποιοι άλλοι ( οι περισσότεροι) δεν έδιναν καμιά σημασία . Γιατί νόμιζαν ότι μέσα σε δεκαπέντε μέρες όλα θα είχαν τελειώσει. Από τη μια μεριά η κυβέρνηση αγόραζε για το στρατό ζώα και κάρα από τους πολίτες . Στην αυλή του Διοικητηρίου εγκαταστάθηκε μια επιτροπή και ήταν απασχολημένη με αυτό το θέμα . Η Αδριανούπολη ήταν γεμάτη από αυτά ( ζώα και κάρα ) .
Από την άλλη μεριά όμως από πολλούς φτωχούς πάρθηκαν τα υπάρχοντά τους και όλοι έμειναν χωρίς δουλειά και αδύναμοι . Όμως κανέναν δεν είδα λυπημένο για αυτό . Αμέσως ο καθένας έδινε με τη θέλησή του. Γιατί υπήρχε ελπίδα . Οι Βούλγαροι θα νικηθούν , θα μπούμε στη Βουλγαρία , θα ησυχάσει η πόλη από τον πόλεμο . Ο καθένας θα ζει μέσα στην αφθονία , πιο πολλά λεφτά θα κερδίσει .
Αυτές τις μέρες το εμπόριο στην πόλη σταμάτησε. Στα μαγαζιά μόνο στρατιώτες φαίνονταν . Πολλά μαγαζιά έκλεισαν . Οι χωρικοί από όλα τα γύρω χωριά ήθελαν να μπουν στο Κάστρο , η διοίκηση δεν τους δεχόταν . Ο Νομάρχης δεν είχε καμιά ισχύ . Κάποιοι χωρικοί έφταναν μέχρι τα συρματοπλέγματα που βρίσκονταν έξω από το Κάστρο ,αλλά τους γύριζαν πίσω με τις ξιφολόγχες , δεν τους άφηναν να μπουν μέσα. Αυτές ήταν οι οδηγίες της διοίκησης .
Από αυτή την κατάσταση πολύ στενοχωριόταν ο κόσμος . Οι τσιφλικάδες και οι πλούσιοι χωρικοί για να βάλουν μέσα στο Κάστρο τα σιτηρά και τα ζώα τους απευθύνονταν στις αρχές αλλά δεν κατάφερναν τίποτα . Δεν καταλαβαίναμε γιατί .
Hafız Rakım Ertür ,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου