Θάνος Ανεστόπουλος (1967- 3 Σεπτεμβρίου 2016)

Σαράντα εννέα χρόνων, γεννημένος στην Αλεξανδρούπολη, ο Θάνος Ανεστόπουλος έφυγε σήμερα από τη ζωή, αφήνοντας μια μουσική κληρονομιά που σφράγισε μια ολόκληρη γενιά. Ποιητής, μουσικός, στιχουργός, άτομο με κοινωνική ευαισθησία και ελεύθερο πνεύμα, διατύπωσε την εποχή του, την αγωνία της γενιάς του, αφήνοντας ως παρακαταθήκη στους ακροατές του όχι μόνο τον προσωπικό του προβληματισμό, αλλά και μια σειρά μελοποιημένων ποιημάτων μεγάλων ξένων και Ελλήνων ποιητών, που χαρακτήρισαν τη μουσική δημιουργία του, αλλά και αυτή των Διάφανων Κρίνων από την ίδρυσή τους το 1994.

Ο Θάνος Ανεστόπουλος είχε αποκαλύψει ότι πάσχει από καρκίνο σε μια ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, στις 5 Μαΐου του 2015. Έγραφε τότε:

«Καλημέρα σε όλες τις φίλες και τους φίλους μου. Η πρακτική της συγκάλυψης της ασθένειάς μου περισσότερο κακό μου κάνει ψυχολογικά, παρά καλό. Επιθυμώ να αρθρώσω αυτήν την ασθένεια και να το μοιραστώ μαζί σας, παρά να συνεχίσω να αποφεύγω την αλήθεια. Πάσχω από μεταστατικό Καρκίνο των Οστών. O οποίος στην διάγνωσή του είναι αρκετά επιθετικός. Βρίσκομαι σε θεραπεία εδώ και τρεις μήνες περίπου. Προσπαθώ ν ακούσω και να γνωρίσω το σώμα μου στην νέα αυτή κατάσταση. Ζω το στάδιο της αποδοχής αυτής της νέας καθημερινότητας που είναι γεμάτη από όμορφες και άσχημες διαπιστώσεις . Η μεγαλύτερη από αυτές μέχρι στιγμής υπήρξε η ανθρώπινη αδυναμία μα και η ανθρώπινη δύναμη. Άνθρωποι που ήσαν χρόνια δίπλα μου είτε φιλικά είτε ερωτικά αποφάσισαν να απομακρυνθούν από μένα δηλώνοντας μου πως δεν θα δίνονταν να” θυσιάσουν” την ζωή τους παραμένοντας στο πλάι μου. Κι άλλοι άνθρωποι από το πουθενά που είχα χρόνια να έρθω σε επαφή μαζί τους έτρεξαν με ανιδιοτέλεια και με περιστοίχισαν με την αγάπη τους .Όπως και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να την προσφέρουν. Ευχαριστώ και τους μεν και τους δε, γιατί σε τέτοιες στιγμές δίνεται η ευκαιρία μέσα από τις ανθρώπινες συμπεριφορές και επιλογές να ξεχωρίζει ”η ήρα απ το στάρι”. Είναι αυτό που λέμε ”στα δύσκολα σε θέλω, εκεί αναβλύζει η αγάπη ,η αλήθεια ,και η ανθρωπιά –στα εύκολα καλά περνάμε. Είμαι σε μια δύσκολη μάχη, μα νιώθω δυνατός και μαχητής και ελπίζω να βγω νικητής από αυτήν. Θέλω να σας στείλω όλη την θετική μου ενέργεια.Ζήστε την κάθε σας μέρα με αλήθεια, έρωτα ,αγώνα και δημιουργία. Ζήστε την κάθε ημέρα σας σαν να ήταν η τελευταία σας. Γιατί συχνά στην καθημερινότητα μας μεγεθύνουμε μικρά προβλήματα παραμερίζοντας και ξεχνώντας τι σπουδαίο και μεγάλο δώρο είναι η ζωή που μας δόθηκε.

Με αγάπη Θάνος Ανεστόπουλος»

 http://www.elculture.gr/blog

 Γράψαμε τραγούδια που μιλούσαν για τη θλίψη

Στίχοι Θάνος Ανεστόπουλος

Μουσική Διάφανα Κρίνα 

Γράψαμε τραγούδια, που μιλούσαν για τη θλίψη
των άρρωστων, δυσάρεστων, και μάταιων δεσμών.

Γράψαμε τραγούδια που μιλούσαν για τη θλίψη
των άρρωστων, δυσάρεστων, και μάταιων δεσμών.
Παίξαμε με στίχους που γελούσαν με την πίστη
των άτυχων, των άσχημων, των άδοξων θνητών.

Φτιάξαμε τραγούδια που γλεντούσαν με τις τύψεις
των άχρωμων, ασήμαντων, ανόητων εραστών.
Κλάψαμε με στίχους που γραφτήκαν για τις πτώσεις
των όμορφων, ανέγγιχτων, απόμακρων ονείρων.
Κι αυτό που μένει...

Ένας άθλιος σκοπός, ένας γελοίος ρυθμός, 
σαν ψυχροί θεατές, να πενθούμε το χθες.
Κάποιος που υπομένει κι άλλος που περιμένει
για να σώσει ένα αστέρι στον ουρανό που πεθαίνει.

Ένας γέρος που μένει μοναχός να προσμένει
σ’ ένα θάνατο αργό, να φανεί δυνατός.
Ένας, ένας που φεύγει, τι `ναι αυτό που απομένει;
Ένας άθλιος σκοπός, ένας γελοίος ρυθμός.