Καραγάτς - 1

Ο δρόμος προς το Κάραγατς. Μόλις βγεις από τη Γέφυρα του ΄Εβρου.

 

Η φωτογραφία είναι του τρίτου μεγάλου φωτογράφου της Αδριανούπολης του Φ. Φεττάχ.

Μόλις πάρεις τη στροφή βγαίνοντας από τη γέφυρα του ΄Εβρου.

Δεξιά βρίσκεται το Εμιργκιάν και απέναντι η βρύση του Χατζή Αντήλ Μπέη.

 

Το Κάραγατς, η παλιά Ορεστιάδα ήταν προάστιο της Αδριανούπολης και τα χρόνια εκείνα το λέγανε το «Παρίσι της Ανατολίας», γιατί πέρα από το κοσμοπολίτικο περιβάλλον και τα λαμπερά ξενοδοχεία, και τα συνδυαστικά  της ανατολικής και δυτικής αισθητικής καφέ ή όπως τα έλεγαν τότε καφέ σαντάν διέθετε μέχρι και θέατρο.

Όσο για μπυραρίες ήταν και το πρώτο με τη «Μπομόντη».

Τη λέμε Ορεστιάδα αλλά ας προσθέσουμε πως αρχαιολογικά ευρήματα, τα  οποία θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν ένδειξη για την ύπαρξη αρχαίου οικισμού δεν έχουν βρεθεί. Αφήστε που υπάρχει και η άλλη φήμη πως τάχα  ο Ορέστης δεν ήρθε ποτέ στα μέρη αυτά. Η φήμη όμως αυτή δεν μπορεί ν’ απαντήσει στο ερώτημα, πώς και αναφέρεται τ’ όνομά του. 

Στο Κάραγατς ζούσαν πολλές εθνότητες, όπως η Γαλλική, η Ιταλική, η Εβραϊκή, η Αρμενική, από τις οποίες η καθεμιά είχε τα δικά της σχολεία.

Στο προάστιο δεν κατοικούσαν Τούρκοι.

 

Ένα σπίτι σε εσωτερικό δρόμο, εκεί που ήταν  και του φαρμοκοποιού Ψαρόπουλου, γι’ αυτούς που πάνε προς Αδριανού, δεξιά μετά το τζαμί  του Κάραγατς,

 

Η Κοινότητα είχε δύο ορθόδοξες εκκλησίες και πάνω από έξι χιλιάδες κατοίκους (6.150 στην απογραφή του 1920). Όλα αυτά έγιναν ιστορία μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, όπως είπαμε παραπάνω.

Σημειώνουμε επίσης πως πριν από τη δεύτερη προσφυγιά, την εκκένωση δηλαδή και του Κάραγατς μετά την Αδριανούπολη,-ας μην ξεχνάμε πως με την ανακωχή των Μουδανιών σύνορο μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας θεωρήθηκε ο Έβρος και έτσι το Κάραγατς έμεινε μέσα στην Ελληνική Επικράτεια- η επικοινωνία μεταξύ Αδριανούς και Κάραγατς επιτρεπόταν με ειδικό πάσο και ο έλεγχος γινόταν στη γέφυρα από γαλλικό απόσπασμα. Καθώς βλέπετε άλλωστε και το ειδικό δελτίο διάβασης-πάσο- ήταν στα Γαλλικά.

Το Κάραγατς προάστιο το έκανε η κατασκευή του Σιδ. Σταθμού, που κτίστηκε εκεί για οικονομικούς λόγους, διότι αν κτιζόταν στην Αδριανού θα  έπρεπε να κατασκευαστούν δύο σιδηροδρομικές γέφυρες ακόμη. Μια στον Έβρο και μια άλλη στον Τούντζα.

 

Η Γερμανική Σχολή Θηλέων στο Κάραγατς, όπως ήταν τότε.

Γιατί αυτή είναι και σήμερα το ίδιο όπως και τότε;

 

 

Άφιξη της αμαξοστοιχίας στο Κάραγατς, λίγο πριν την εκκένωση.

 

 

Καραγατσιανοί δάσκαλοι και μαθητές στην τελετή λήξης του σχολικού έτους 1918.

 

 

 

Το προάστιο Κάραγατς ή παλιά Ορεστιάδα

 

 

Το πάσο και οι έχοντες τον έλεγχο Γάλλοι.

 

Η γέφυρα της φωτογραφίας είναι η γέφυρα του Τούντζα.

 Αν και ο έλεγχος γινόταν στη γέφυρα του Έβρου. Απλά δεν είχαμε φωτογραφία.

Πάντως το θέαμα θα ήταν κάπως έτσι :

 

 

 

Ιωάννης Αλατζάς

Ζω την Αδριανούπολη

Αδριανούπολη 2014