Η γιορτή του Αγίου Αθανασίου πέφτει μέσα στην καρδιά του χειμώνα και σε πολλά χωριά της Θράκης οι κάτοικοι, τη μέρα τούτη, στον αυλόγυρο της εκκλησίας ή και δίπλα σ' αυτήν, σφάζουν ζώα. Ζώα από τάματα των πιστών όπως συνέβαινε παλιά, ή με κοινή χρηματική συνεισφορά των, όπως γίνεται σήμερα. Στη συνέχεια τα μαγειρεύουν, ετοιμάζουν το κουρμπάνι και το φαγητό το μοιράζουν σε όλο το χωριό. Το έθιμο του σκοτωμού του ζώου είναι πανάρχαιο. Γινόταν σε μια ειδική τελετουργία με αγνείες,, καθαρμούς και εξιλασμούς. Στην αρχαία Ελλάδα το συναντάμε στα Βουφόνια, όπου το ζώο παρουσιάζεται να δοκιμάζει τις προσφορές της θυσίας. Το γονάτισμα του ζώου, το χύσιμο του αίματος σε λάκκο ήταν ενδείξεις θέλησης του ζώου να θυσιαστεί. Το σφάξιμο των ζώων στη Θράκη -τα κουρμπάνια- που γίνονταν και εξακολουθούν ακόμη να γίνονται, κοντά σε αγιάσματα, ή στο προαύλιο των εκκλησιών που φέρουν το όνομα των Αγίων που θέλουν να τιμήσουν, διατηρούνται αλλά και συναρπάζουν. Η θυσία των ταύρων και των κριών στη Βορειοανατολική Θράκη περικλείει στοιχεία που σήμερα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί μόνο αν επισκεφθεί χωριά της κοιλάδας του Έβρου, οι κάτοικοι των οποίων μέχρι και σήμερα τα συνεχίζουν γιατί έτσι τα βρήκαν από τους πατεράδες τους και τους παππούδες τους.
Σε πολλά χωριά στον Έβρο μέχρι και σήμερα πραγματοποιείται το κουρμπάνι του Αγίου Αθανασίου. Παλιότερα στην πόλη του Διδυμοτείχου, το κουρμπάνι τη μέρα του Αγίου γινότανε σε τέσσερα διαφορετικά σημεία. Εξάλλου ο Άγιος Αθανάσιος είναι ο πολιούχος της πόλης. Σήμέρα το κουρμπάνι το συνεχίζουν μόνο οι ψαράδες, που μένουν δίπλα στον Ερυθροπόταμο. Πολλά όμως χωριά της επαρχίας του Διδυμοτείχου την ίδια μέρα κάνουν το κουρμπάνι, όπως τι Ισαάκιο, το Πραγγί, το Ασημένιο, το Σοφικό.
Και στην επαρχία του Σουφλίου εξακολουθούν να το πραγματοποιούν, όπως οι κάτοικοι της Κορνοφωλιάς και της Δαδιάς. Το κουρμπάνι, δηλαδή το φαγητό των χριστιανών όπως θέλουν να το λένε οι Δαδιώτες, παλία ήταν έθιμο, σύμφωνα με το οποίο οι κάτοικοι του χωρίου μια φορά το χρόνο έβαζαν ο καθένας έβαζαν ο καθένας από κάτι για να φτιάξουν φαγητό και να το φάνε όλοι μαζί, για να 'ναι πιο δεμένοι μεταξύ τους. Τη μέρα τούτη τη θυμούνται πάντα να χιονίζει ή να βρέχει και κάτω από το «τσιατσιάκ» της εκκλησίας να βράζουν τα καζάνια.
Δημήτρης Βραχιόλογλου , Μορφές Λαϊκού Πολιτισμού στη Θράκη και στον Έβρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου