Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012
Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012
Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012
Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012
Αποκριές 1960
Αποκριά του 1960.
Η SANTA MARIA φτάνει με συνοδεία μαθητών
από τη Νέα Βύσσα στη Νέα Ορεστιάδα
Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012
Ο σιδηροδρομικός σταθμός της Αδριανούπολης
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός της Αδριανούπολης
στο προάστιο Καραγάτς (Ορεστιάδα)
ΤΟ 1872 Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
COMPANIE D' EXPLOITATION DES CHEMINS DE FER ORIENTAUX (C.O)
ΤΟΥ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΥ ΒΑΡΩΝΟΥ HIRSCH ,
ΑΝΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ TΗΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ-ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ-ΦΙΛΙΠΠΟΥΠΟΛΗ-ΒΙΕΝΝΗ.
ΕΤΣΙ Η ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ,
ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΩΝ, ΠΡΟΞΕΝΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ.
Γράμμα στο Μωχάμετ
Σιδηροδρομικό σταθμό Καραγάτς
Εντίρνε
απο την ποιητική συλλογή της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΟΥ
"το ποτάμι μας"
Α΄βραβείο ειρήνης και φιλίας ΑΜΠΝΤΙ ΙΠΕΚΤΣΙ
Η "βλαβείσα υπό κεραυνού" γέφυρα του Έβρου
Λεωνίδας Κύρκος-3
Η «ΠΑΡΘΕΝΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ» ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
"Πίσω στην Αθήνα. Η αντιδικία γύρω από τις εκλογές του 1961 δεν είχε κατασιγάσει. Όλοι περίμεναν τη σύνοδο της νέας Βουλής και τη σύγκρουση μέσα σ' αυτή. Οι εφημερίδες προανάγγελναν σφοδρή αναμέτρηση, το θερμόμετρο είχε ανέβει κατακόρυφα. Εκείνο το βράδυ, έβραζε η Βουλή. Όλα τα μάτια του λαού ήταν στραμμένα στη συζήτηση που ακολούθησε τις εκλογές του 1961, τις περιβόητες "εκλογές βίας και νοθείας".
Στο περιστύλιο της Βουλής ήταν μαζεμένος μεγάλος αριθμός βουλευτών. Οι συζητήσεις είχαν ανάψει και ήταν πολύ πιθανό να ακολουθήσουν επεισόδια. Γι' αυτό και ο πολύπειρος πρόεδρος της Βουλής κ. Ροδόπουλος είχε χτυπήσει τα κουδούνια πως η συνεδρίαση αρχίζει. Ήμασταν ήδη στην τρίτη μέρα των προγραμματικών δηλώσεων και η κατάληξη θα σημειωνόταν στις 12 ακριβώς , κατά τον κανονισμό .
Η αίθουσα ήταν ήδη κατάμεστη και στο βήμα οι βουλευτές συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης διαδέχονταν ο ένας τον άλλο, με βάση τον κατάλογο που από μέρες είχε συμφωνηθεί. Κάθε κόμμα είχε κάνει τις προτάσεις του. Από την ΕΔΑ είχαν ήδη μιλήσει ο πρόεδρος Πασαλίδης και ο Ηλίας Ηλιού, κοινοβουλευτικός μας εκπρόσωπος. Ο Αντώνης Μπριλλάκης, συντονιστής της κοινοβουλευτικής μας ομάδας, είχε προσθέσει στον κατάλογό μας και το δικό μου όνομα, αδιαφορώντας για τις σφοδρές μου αντιρρήσεις. Ήμουν καινούριος βουλευτής, δεν είχα καν δει τους χώρους της Βουλής, δεν είχα "ζεστάνει" το κάθισμά μου, και η συζήτηση ξεπερνούσε τα μέτρα μoυ. «Μην τα υπερβάλλεις τα πράγματα. Θα δεις πως θα τα καταφέρεις. Μην έχεις άγχος και τρακ.
Συγκέντρωσε τις σκέψεις σου με ψυχραιμία», με συμβούλεψε και με ενθάρρυνε ο Αντώνης.
Αυτά όλα ήταν καλά. Αλλά καταλάβαινα πως το ακροατήριο της Βουλής ήταν το δυσκολότερο απ' όσα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Το πιο απαιτητικό και το πιο αυστηρό στις κρίσεις του. Η περίοδος χάριτος εξαντλείται για κάθε νέο βουλευτή στην πρώτη του ομιλία, τη λεγόμενη παρθενική. Τότε, βέβαια, όλοι τον ακούν με επιείκεια. τον χειροκροτούν, έστω κι αν είναι αντίπαλος και στο τέλος τον συγχαίρουν ευγενικά γιατί πέρασε το βάπτισμα του πυρός. Για μένα όμως το πυρ ήταν μπροστά και ένιωθα σαν αναστενάρης. Κάθισα θορυβημένος στη θέση μου και παρακολουθούσα τη συζήτηση
όπως εξελισσόταν μέσα σε δαιμονισμένη φασαρία που την έλεγχε ο μάστορας πρόεδρος Ροδόπουλος, ο οποίος, κατά τη συνήθειά του, πετούσε πότε πότε κανένα λογοπαίγνιο για να φαιδρύνει την ατμόσφαιρα, πράγμα που του κόστισε μιαν αυστηρότατη προειδοποίηση από την πλευρά του Γεωργίου Παπανδρέου.
Ο αρχηγός του Κέντρου έμπαινε στην αίθουσα με καλομελετημένη έκφραση στο πρόσωπο. Συνήθως προχωρούσε με προσεκτικά, αργά βήματα και χαιρετούσε με χειραψία τους βουλευτές των πρώτων εδράνων, ώσπου να καθίσει. Εκείνο το βράδυ μπήκε καθυστερημένα, μέσα σε μια έκρηξη επευφημιών, με έκφραση αγέλαστη και παγωμένη, δεν χαιρέτησε κανέναν και κάθισε αμέσως στο έδρανό του. "Θα έχουμε θύελλα" , σχολίασαν οι εμπειρότεροι κι εγώ σκέφτηκα πως ίσως σε λίγο βρισκόμουν στο μάτι του κυκλώνα. Έσκυψα στις σημειώσεις μου και τις συγχρόνιζα με την εξέλιξη της συζήτησης.
Στο μεταξύ η ώρα περνούσε και πλησιάζαμε στο τέλος της συζήτησης. Ο Γεώργιος Παπανδρέου ετοιμαζόταν για την τελευταία του ατάκα και αδημονούσε για την ώρα που θα ανέβαινε στο βήμα. Η ατμόσφαιρα ήταν ήδη ηλεκτρισμένη και ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ετοιμαζόταν να πει κι αυτός την τελευταία του λέξη. Ήταν φανερό πως η χώρα θα έμπαινε σε περίοδο οξύτατων εντάσεων. Εκείνη την ώρα ακριβώς ο Ροδόπουλος ανήγγειλε: "Ο κατάλογος των αγορητών εξηντλήθη. Τελευταίος ομιλητής, για 5 λεπτά, ο βουλευτής κ. Λ. Κύρκος".
Αισθάνθηκα μια ηλεκτρική εκκένωση, καθώς σηκώθηκα από τη θέση μου βαδίζοντας προς το βήμα. Είχα μπροστά μου μια αίθουσα που απορούσε τι διάβολο θέλει ένας νέος βουλευτής σ' αυτήν τη συζήτηση, εκείνη την ώρα που κορυφωνόταν η ένταση. Έβλεπα και τον Γεώργιο Παπανδρέου σε κατάσταση νευρικής αλλοφροσύνης, καθώς του έκλεβα τα λίγα λεπτά που θα μπορούσε να συνοψίσει τη θέση του. Τον έβλεπα και ήταν ολόκληρος μια νευρική έκκληση: Τελείωνε!
Πραγματικά, κατήγγειλα με δυο λόγια τη βία και τη νοθεία και προανήγγειλα την αντίδραση του λαού, έφερα μερικά παραδείγματα από τις εκλογές στην Κρήτη, μίλησα για τους δυο νεκρούς νέους, τον Βελδεμίρη και τον Κερπινιώτη, και ευχαρίστησα το σώμα για την ευμενή προσοχή του. Το ρολόι έδειχνε 12 παρά 2. 0 αρχηγός της ΕΚ άρπαξε το μικρόφωνο, κατήγγειλε και πάλι τον ανάξιο αρχηγό του ΓΕΣ στρατηγό Καρδαμάκη ως επιχειρησιακό βραχίονα του σχεδίου της βίας και της νοθείας και εξήγγειλε τον ανένδοτο αγώνα .
Ήταν η παρθενική μου ομιλία. Ο πατέρας μου, παλιός και έμπιστος κοινοβουλευτικός, με είχε συμβουλέψει: «Μη βιαστείς ν' ανέβεις στο βήμα. Μείνε στο έδρανό σου, άκουγε με προσοχή, διάβασε καλά τον κανονισμό και όταν αισθανθείς ώριμος, προχώρα». Εμένα, όμως, μ' έριξε στη θάλασσα, όπως είπα, ο Μπριλλάκης μαζί με τον Εφραιμίδη. Δεν πνίγηκα. Κατέβηκα με δυσκολία από το βήμα και αργότερα μαζεύτηκαν γύρω και με συνέχαιραν, από ευγένεια, διάφοροι συνάδελφοι. Κάποια στιγμή με πλησίασε ένας πρακτικογράφος της Βουλής (ήταν από το Περιστέρι , δεν θυμούμαι το όνομά του) και μου είπε: "Καλά τα πήγες. Όμως μπροστά στον πατέρα σου δεν πιάνεις χαρτωσιά!". Χάρηκα για την κρίση του. Ήταν από τους παλιούς και έμπειρους πρακτικογράφους, και αισθάνθηκα άνετα."
"Πίσω στην Αθήνα. Η αντιδικία γύρω από τις εκλογές του 1961 δεν είχε κατασιγάσει. Όλοι περίμεναν τη σύνοδο της νέας Βουλής και τη σύγκρουση μέσα σ' αυτή. Οι εφημερίδες προανάγγελναν σφοδρή αναμέτρηση, το θερμόμετρο είχε ανέβει κατακόρυφα. Εκείνο το βράδυ, έβραζε η Βουλή. Όλα τα μάτια του λαού ήταν στραμμένα στη συζήτηση που ακολούθησε τις εκλογές του 1961, τις περιβόητες "εκλογές βίας και νοθείας".
Στο περιστύλιο της Βουλής ήταν μαζεμένος μεγάλος αριθμός βουλευτών. Οι συζητήσεις είχαν ανάψει και ήταν πολύ πιθανό να ακολουθήσουν επεισόδια. Γι' αυτό και ο πολύπειρος πρόεδρος της Βουλής κ. Ροδόπουλος είχε χτυπήσει τα κουδούνια πως η συνεδρίαση αρχίζει. Ήμασταν ήδη στην τρίτη μέρα των προγραμματικών δηλώσεων και η κατάληξη θα σημειωνόταν στις 12 ακριβώς , κατά τον κανονισμό .
Η αίθουσα ήταν ήδη κατάμεστη και στο βήμα οι βουλευτές συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης διαδέχονταν ο ένας τον άλλο, με βάση τον κατάλογο που από μέρες είχε συμφωνηθεί. Κάθε κόμμα είχε κάνει τις προτάσεις του. Από την ΕΔΑ είχαν ήδη μιλήσει ο πρόεδρος Πασαλίδης και ο Ηλίας Ηλιού, κοινοβουλευτικός μας εκπρόσωπος. Ο Αντώνης Μπριλλάκης, συντονιστής της κοινοβουλευτικής μας ομάδας, είχε προσθέσει στον κατάλογό μας και το δικό μου όνομα, αδιαφορώντας για τις σφοδρές μου αντιρρήσεις. Ήμουν καινούριος βουλευτής, δεν είχα καν δει τους χώρους της Βουλής, δεν είχα "ζεστάνει" το κάθισμά μου, και η συζήτηση ξεπερνούσε τα μέτρα μoυ. «Μην τα υπερβάλλεις τα πράγματα. Θα δεις πως θα τα καταφέρεις. Μην έχεις άγχος και τρακ.
Συγκέντρωσε τις σκέψεις σου με ψυχραιμία», με συμβούλεψε και με ενθάρρυνε ο Αντώνης.
Αυτά όλα ήταν καλά. Αλλά καταλάβαινα πως το ακροατήριο της Βουλής ήταν το δυσκολότερο απ' όσα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Το πιο απαιτητικό και το πιο αυστηρό στις κρίσεις του. Η περίοδος χάριτος εξαντλείται για κάθε νέο βουλευτή στην πρώτη του ομιλία, τη λεγόμενη παρθενική. Τότε, βέβαια, όλοι τον ακούν με επιείκεια. τον χειροκροτούν, έστω κι αν είναι αντίπαλος και στο τέλος τον συγχαίρουν ευγενικά γιατί πέρασε το βάπτισμα του πυρός. Για μένα όμως το πυρ ήταν μπροστά και ένιωθα σαν αναστενάρης. Κάθισα θορυβημένος στη θέση μου και παρακολουθούσα τη συζήτηση
όπως εξελισσόταν μέσα σε δαιμονισμένη φασαρία που την έλεγχε ο μάστορας πρόεδρος Ροδόπουλος, ο οποίος, κατά τη συνήθειά του, πετούσε πότε πότε κανένα λογοπαίγνιο για να φαιδρύνει την ατμόσφαιρα, πράγμα που του κόστισε μιαν αυστηρότατη προειδοποίηση από την πλευρά του Γεωργίου Παπανδρέου.
Ο αρχηγός του Κέντρου έμπαινε στην αίθουσα με καλομελετημένη έκφραση στο πρόσωπο. Συνήθως προχωρούσε με προσεκτικά, αργά βήματα και χαιρετούσε με χειραψία τους βουλευτές των πρώτων εδράνων, ώσπου να καθίσει. Εκείνο το βράδυ μπήκε καθυστερημένα, μέσα σε μια έκρηξη επευφημιών, με έκφραση αγέλαστη και παγωμένη, δεν χαιρέτησε κανέναν και κάθισε αμέσως στο έδρανό του. "Θα έχουμε θύελλα" , σχολίασαν οι εμπειρότεροι κι εγώ σκέφτηκα πως ίσως σε λίγο βρισκόμουν στο μάτι του κυκλώνα. Έσκυψα στις σημειώσεις μου και τις συγχρόνιζα με την εξέλιξη της συζήτησης.
Στο μεταξύ η ώρα περνούσε και πλησιάζαμε στο τέλος της συζήτησης. Ο Γεώργιος Παπανδρέου ετοιμαζόταν για την τελευταία του ατάκα και αδημονούσε για την ώρα που θα ανέβαινε στο βήμα. Η ατμόσφαιρα ήταν ήδη ηλεκτρισμένη και ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ετοιμαζόταν να πει κι αυτός την τελευταία του λέξη. Ήταν φανερό πως η χώρα θα έμπαινε σε περίοδο οξύτατων εντάσεων. Εκείνη την ώρα ακριβώς ο Ροδόπουλος ανήγγειλε: "Ο κατάλογος των αγορητών εξηντλήθη. Τελευταίος ομιλητής, για 5 λεπτά, ο βουλευτής κ. Λ. Κύρκος".
Αισθάνθηκα μια ηλεκτρική εκκένωση, καθώς σηκώθηκα από τη θέση μου βαδίζοντας προς το βήμα. Είχα μπροστά μου μια αίθουσα που απορούσε τι διάβολο θέλει ένας νέος βουλευτής σ' αυτήν τη συζήτηση, εκείνη την ώρα που κορυφωνόταν η ένταση. Έβλεπα και τον Γεώργιο Παπανδρέου σε κατάσταση νευρικής αλλοφροσύνης, καθώς του έκλεβα τα λίγα λεπτά που θα μπορούσε να συνοψίσει τη θέση του. Τον έβλεπα και ήταν ολόκληρος μια νευρική έκκληση: Τελείωνε!
Πραγματικά, κατήγγειλα με δυο λόγια τη βία και τη νοθεία και προανήγγειλα την αντίδραση του λαού, έφερα μερικά παραδείγματα από τις εκλογές στην Κρήτη, μίλησα για τους δυο νεκρούς νέους, τον Βελδεμίρη και τον Κερπινιώτη, και ευχαρίστησα το σώμα για την ευμενή προσοχή του. Το ρολόι έδειχνε 12 παρά 2. 0 αρχηγός της ΕΚ άρπαξε το μικρόφωνο, κατήγγειλε και πάλι τον ανάξιο αρχηγό του ΓΕΣ στρατηγό Καρδαμάκη ως επιχειρησιακό βραχίονα του σχεδίου της βίας και της νοθείας και εξήγγειλε τον ανένδοτο αγώνα .
Ήταν η παρθενική μου ομιλία. Ο πατέρας μου, παλιός και έμπιστος κοινοβουλευτικός, με είχε συμβουλέψει: «Μη βιαστείς ν' ανέβεις στο βήμα. Μείνε στο έδρανό σου, άκουγε με προσοχή, διάβασε καλά τον κανονισμό και όταν αισθανθείς ώριμος, προχώρα». Εμένα, όμως, μ' έριξε στη θάλασσα, όπως είπα, ο Μπριλλάκης μαζί με τον Εφραιμίδη. Δεν πνίγηκα. Κατέβηκα με δυσκολία από το βήμα και αργότερα μαζεύτηκαν γύρω και με συνέχαιραν, από ευγένεια, διάφοροι συνάδελφοι. Κάποια στιγμή με πλησίασε ένας πρακτικογράφος της Βουλής (ήταν από το Περιστέρι , δεν θυμούμαι το όνομά του) και μου είπε: "Καλά τα πήγες. Όμως μπροστά στον πατέρα σου δεν πιάνεις χαρτωσιά!". Χάρηκα για την κρίση του. Ήταν από τους παλιούς και έμπειρους πρακτικογράφους, και αισθάνθηκα άνετα."
Σταύρος Παπαθανάκης
Λεωνίδας Κύρκος,μια μεγάλη προσωπικότητα της πολιτικής ζωής της χώρας
και της Θράκης-Στιγμές από την προσωπική του διαδρομή
Εφημερίδα "Παρατηρητής της Θράκης"
Πέμπτη , 27 Οκτωβρίου 2011
Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012
Καραγάτς,Οικία Αλτιναλμάζη
Καραγάτς , οικία Μιλτιάδη Αλτιναλμάζη
"ένθα κατέλυσεν ο αείμνηστος βασιλεύς Αλέξανδρος"
μας πληροφορεί η εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ
Αίγειρος Ροδόπης
Η Αίγειρος είναι ένα χωριό 11 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Κομοτηνής,στον Νομό Ροδόπης το οποίο ιδρύθηκε το 1923.
Στο χωριό ζουν Θρακιώτες πρόσφυγες από τη Μούζαλη και το Καβακλί της Ανατολικής Ρωμυλίας και από την περιοχή της Κεσσάνης της Ανατολικής Θράκης. Επίσης εδώ έχουν εγκατασταθεί και λίγες οικογένειες Ποντίων.
Ο κεντρικός ναός της Αιγείρου είναι αφιερωμένος στον άγιο Αθανάσιο· οι πληροφορητές μας επισημαίνουν πως οι Καβακλιώτες ήθελαν να αφιερώσουν το ναό στην Αγία Τριάδα, επικράτησε όμως η άποψη των Κεσσανιωτών για τον άγιο Αθανάσιο, επειδή ο ιερέας του χωριού είχε έρθει απ’ την Κεσσάνη.
Το κεντρικό πανηγύρι του χωριού είναι αφιερωμένο στον άγιο Αθανάσιο (18 Ιανουαρίου) και περιλαμβάνει τα τυπικά στοιχεία ενός θρακιώτικου πανηγυριού·,με το καθιερωμένο κουρμπάνι.
Οι πρόσφυγες από την περιοχή του Καβακλί της Ανατολικής Ρωμηλίας, που εγκαταστάθηκαν στην Αίγειρο και τη Μεσσούνη του νομού Ροδόπης έφεραν μαζί τους την αμπελοκαλλιέργεια, μαζί με τις παραδόσεις, τα ήθη, τα έθιμα και την ανάμνηση της θρακικής τους πατρίδας. Ανάμεσα στα λιγοστά τους υπάρχοντα, που διέσωσαν στη προσφυγιά, ήταν και τα γεωργικά εργαλεία της καλλιέργειας του αμπελιού, οισβανάδες, οι τσάπες, ταδικέλια, οι κόσες και ταπατόφκιαρα, εργαλεία που στο μεγαλύτερο μέρος τους συνεχίζουν να χρησιμοποιούν κατά την καλλιέργεια του αμπελιού, παρά την αναμφισβήτητη εισαγωγή νέων τεχνικών και μηχανικών μέσων σ’ αυτήν. Κατά την προφορική παράδοση της περιοχής, ανεπιβεβαίωτη όμως από ιστορικές πηγές, έφεραν μαζί τους και βέργες από τις ποικιλίες που καλλιεργούσαν στην πατρίδα (παμίδι, μαυρούδι, σέφκα), τυλιγμένες σε βρεγμένες κουβέρτες, ώστε να συνεχίσουν την παραγωγή σταφυλιών και κρασιού στους τόπους της νέας εγκατάστασής τους.
Το αμπέλι αποτελεί, κατά την αντίληψη του λαού, ευλογημένο φυτό, που συνδέεται άμεσα με την χριστιανική λαϊκή λατρεία, αφού το κρασί που παράγεται απ’ αυτό είναι απαραίτητο για την τέλεση του μυστηρίου της θείας ευχαριστίας, του κέντρου της μυστηριακής και λατρευτικής ζωής του ορθοδόξου χριστιανού.
Έκφραση αυτής ακριβώς της τιμής είναι και η σημασία που οι κάτοικοι της Αιγείρου αποδίδουν στη γιορτή του αγίου Τρύφωνα (1 Φεβρουαρίου), του παραδοσιακά καθορισμένου αγίου – προστάτη των αμπελοκαλλιεργητών και των οινοπαραγωγών. Την ημέρα της εορτής του αγίου επισκέπτονταν τα αμπέλια, μεταφέροντας κρασί, ούζο και μεζέδες, για ένα γλέντι που θα γινόταν μέσα στον ίδιο τον εξαγιασμένο χώρο παραγωγής. Για να κάνουν πιο ζωντανή τη συνείδησή τους την παρουσία του αγίου στα χωράφιά τους, αλλά και για να προκαλέσουν μαγικά και συνειρμικά την βοήθεια και την προστασία του, καθώς έμπαιναν στο αμπέλι τους φώναζαν:
Πού ‘σαι, πού ‘σαι Τρύφωνα, για να τους απαντήσει άλλη παρέα, από γειτονικό αμπέλι: ‘Δώ ‘μαι, ‘δώ ‘μαι Τρύφωνα, πίσω από τα μαύρα και τα άσπρα σταφύλια. Ακολουθούσε γερό γλέντι, κατά το οποίο οι παρέες επισκέπτονταν η μία την άλλη και αντάλλαζαν μεζέδες, ενώ η όλη εκδήλωση επισφραγιζόταν και από αγώνες πάλης.
Τα τελευταία χρόνια η Αίγειρος υπήρξε και πρωτεύουσα του καποδιστριακού δήμου Αιγείρου.
Από την ιστοσελίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιγείρου
Καλλίπολη - Gelibolu
Πύργος στο Βυζαντινό κάστρο της Καλλίπολης .
Σήμερα στεγάζει το μουσείο Piri Reis
Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012
Ερμίνα Λευκαδίτη-Καραδημήτρη
Ερμίνα Λευκαδίτη-Καραδημήτρη
Σοπράνο-ζωγράφος
1922-1992
Η καταγωγή της ήταν από την Αδριανούπολη.
Μεγάλωσε στη Νέα Ορεστιάδα .
Δημήτρης Γκεντσίδης, Αφιέρωμα στην Ερμίνα Λευκαδίτη-Καραδημήτρη
Περιοδικό ΒΟΡΕΑΣ , Μάιος 2008
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012
Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012
Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012
Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Ορεστιάδας
Το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Νέας Ορεστιάδας στα πλαίσια των εκπαιδευτικών προγραμμάτων «Δράση-΄Eκφραση-Δημιουργία» συνεχίζει τη δραστηριότητα του με την πολύτιμη συνεργασία της κας Μαρίας Κεμαλή- Χαραλάμπους παρουσιάζοντας τη δράση «Κατασκευή Διακοσμητικής Βενετσιάνικης Μάσκας» συμβάλλοντας έτσι, στο εορταστικό κλίμα της Αποκριάς.
Σας περιμένουμε το Σάββατο 25 και την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012
και ώρες 11-1 να διακοσμήσουμε βενετσιάνικες μάσκες .
Τηλ. Επικοινωνίας:2552028080
e-mail: lmusorest@otenet.gr
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου
Αδριανούπολη-Edirne
και ο παλιός Πύργος του Ωρολογίου (που δεν υπάρχει σήμερα).
Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012
Από τους παππούδες στα εγγόνια
Στο έθιμο της Αποκριάς τα παιδιά σχημάτιζαν κύκλο
και προσπαθούσαν έχοντας ανοιχτό το στόμα
να δαγκώσουν την κουλούρα του σκληρού χαλβά
που κινούνταν πέρα-δώθε δεμένη από μια κλωστή .
Όποιο παιδί έπιανε την κουλούρα , άναβε την κλωστή .
Όσο πιο πολύ καιγόταν η κλωστή προς τα πάνω ,
τόσο πιο καλά θα πήγαινε η χρονιά .
Στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της Ορεστιάδας
αναβιώνει κάθε χρόνο το έθιμο του χαλβά ,
στα πλαίσια της προσπάθειας να μην αποκοπούν τα παιδιά
από την πολιτιστική κληρονομιά
του τόπου τους
με τη συνεργάτιδα του Μουσείου Νατάσα Σκαρλατούδη
με τον αντιπρόεδρο του Μουσείου Ιωάννη Σιωπίδη.
Πίσω ο πρόεδρος του Μουσείου Πασχάλης Μαυρίδης
Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012
Οδός Πανελληνίου
Η "ΜΗΝΙΑΙΑ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΤΟΥ 1936...
ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ ΕΓΡΑΦΕ ....
Ο ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΤΗΣ,
ΑΙ ΔΕΝΔΡΟΣΤΟΙΧΙΑΙ, ΤΑ ΔΑΣΥΛΛΙΑ ΜΕ ΠΕΥΚΑ
ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΔΕΝΔΡΑ
ΔΙΔΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ ΟΨΙΝ ΚΗΠΟΥΠΟΛΕΩΣ. ..
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
ΜΕ ΤΟ ΗΡΩΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΔΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ
[ΣΗΜΕΡΑ ΟΔΟΣ ΒΑΣ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ-ΑΝΟΔΟΣ-].
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ
ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ...
Αποκριάτικες ετοιμασίες
Κάθε τόπος και συνήθεια , κάθε μαχαλάς και αντέτι (έθιμο) . Έτσι οι καλοκάγαθοι
άνθρωποι της προσφυγιάς έφεραν μαζί αυτά που βρήκαν και τα πέρασαν από γενιά σε γενιά .....
Νέα Κεσσάνη Ξάνθης
Οι κάτοικοι της Νέας Κεσσάνης είναι πρόσφυγες
που ήρθαν από τρία διαφορετικά χωριά ...
Δρόμος της Ανδριανούπολης στα 1863
Η φωτογραφία του 1863 παρουσιάζει δρόμο της Ανδριανούπολης που οδηγεί στο Selimiye camii.
Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012
Πύλη
Χαρακτικό,μέσα του 19ου αιώνα
Αρχείο Δημήτρη Γκεντσίδη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)